Boot uit het water

Zo de boot is inmiddels ook weer uit het water,en de onderkant zag er goed uit na onze reis naar de kanaaleilanden. Er zaten alleen wat zeepokken aan de schroefas en op de schroef zelf.

Dat viel dus weer alles mee. er hoeft niet zoveel te gebeuren. We gaan alleen de romp poetsen en opnieuw in de antifouling zetten,en misschien nog wat dingen die ondertussen bedenken.

Voorlopig even wachten voordat hij in maart weer het water in kan.

Route vakantie 2016

Hieronder het kaartje van de route die wij hebben gevaren tijdens onze reis in 2016.

Weer thuis

We liggen in Cherbourg met veel wind. Samen met de Calypso huren we voor twee dagen een auto. De eerste dag gaan we naar Barfleur.

Eerst stoppen we bij de vuurtoren van Barfleur. Dat is spectaculair want het waait goed door, helaas is daarom de vuurtoren dicht. We zien er nog een nieuwsgierige zeehond boven het water uitkijken.

Vervolgens naar Barfleur, een leuk plaatsje en als we aankomen is er nog net markt. Na een pizza als lunch rijden we verder naar het volgende strand. Daar zien we allerlei mooie schelpen, dus even op het strand struinen voor een mooie opbrengst. 

De dag erna gaan we richting Cape de la Hague. Onderweg komen we allerlei mooie uitzichtpunten tegen en bij een aantal stoppen we ook. Zo ook  de baai querviére. Van afstand ziet Caro al wat bewegen wat op dolfijnen lijkt. Als we bij de baai zijn, zien we ze ook echt. Ze zwemmen van links naar rechts en terug, het lijkt wel of ze aan het jagen zijn. Het is een mooi gezicht en als ze dan ook nog een paar spongen maken is wordt het helemaal een fantastische show!

De kapen zijn indrukwekkend en onderweg zien we ook een paar echt kleine bijzondere havens die allemaal droogvallen. 

Vanuit Cherbourg gaan we de volgende dag richting Saint-Vaast-la-hougue, nadat we eerst hebben getankt. We  vertrekken, eerst een stuk voor de wind via door de race naar Barfleur wat heftig te keer ging en we lopen weer ruim 9 tot 10 knopen over de grond. Eenmaal om de kaap, konden we goed zeilen aan de wind. Het ging heel voorspoedig en bijna aangekomen bij Saint-Vaast merken we dat de stroom inmiddels aan het draaien was en besloten we de laatste 2 mijl op de motor te varen.
Saint-Vaast is een leuk plaatsje, je kunt vandaar naar het eiland Tatihoe lopen bij laag water en bij hoog water kun je met de amfibie bus naar het eiland rijden/varen. Verder is er een grote oester kwekerij die boven water komt bij laag water. We maken een wandeling naar de la Hougue, dit is een soort schiereiland waarop een soort ommuurde vesting is. Deze vesting is niet toegankelijk omdat dit van defensie is, dus de poort zit op slot.

De volgende dag vertrekken we weer en gaan naar Grandcamp, om 11:51 uur gaat de sluis van Saint Vaast open en vertrekken we. Er blijkt weer een lekker windje te staan en kunnen heerlijk zeilen. Vlak bij Grandcamp aangekomen worden we ontvangen door een stuk of zes dolfijnen die met ons mee en onder de boot zwommen. Dit is echt fantastisch om weer mee te maken! Nadat ze vertrokken waren konden we de zeilen laten zakken en Grandkamp binnenvaren. Bij het binnenvaren komt een warme deken over ons heen. In de haven aangekomen, vinden we een plekje, op een van de vier visitors plaatsen.
Dit lijkt heel weinig, maar als je er eenmaal bent geweest hoef je er ook niet meer naartoe. In de nacht zijn daar erg veel visser die binnen komen varen en dan gaan lossen, dit geeft zoveel lawaai dat je bijna geen oog dicht doet.

Dezelfde avond krijg ik te horen dat mijn moeder van de dokter in het ziekenhuis te horen heeft gekregen dat het niet goed met haar gaat en dat hij niet veel meer voor haar kan doen. We zijn verbijsterd en de wereld staat een moment compleet stil.
Wat nu gedaan? Met de trein of vliegtuig naar huis?
Maar dat was niet nodig volgens mijn moeder want het was toch niet heel acuut.
Voor ons stond het wel buiten kijf dat we meteen naar huis zouden varen. We moeten helaas nog wel de hele Seinebaai door. De volgende dag besluiten we om naar Le Havre te varen, het werd een goede zeildag voor ons en weer hoog aan de wind. We komen daarom weer niet in Deauville maar dat is van minder belang  geworden. We blijven hier maar één nacht liggen en gaan de volgende dag verder naar Fecamp. We vertrokken de volgende middag  rond 12:00 uur. Onderweg was het behoorlijk mistig dus Étretat was niet erg goed te zien. Er stond ook weer een flinke stroom mee en voeren weer geregeld ruim 9 knopen over de grond. Van Fecamp gaat het de volgende dag naar Dieppe en ook  dit was ook weer een dag motoren. In Dieppe aangekomen gaan we gelijk tanken zodat we de volgende morgen weer vroeg weg kunnen richting Boulogne. De weg naar Boulogne was wisselend zeilen of motorzeilen, het was een lange dag. Toen we in Boulogne aankwamen was het best wel rommelig en druk, iets wat we de hele weg nog niet hadden meegemaakt. Het seizoen is in Frankrijk wel vroeg ten einde.
Tot nu toe zijn Willem en Marijke met ons meegevaren, maar nu gaven ze aan dat het toch wel zwaar was en ze een rustdag namen.
Wij gaan verder richting Duinkerke. Het weerbericht gaf aan dat het de volgende morgen 19 tot hoogstens 24 knopen zou gaan waaien uit het  zuidwesten, mooie wind om te zeilen. s’ Morgens vertrekken we om half zeven. We zetten voor we naar buiten gaan nog wel even een rif in het grootzeil en dat was maar goed ook want buiten aangekomen gingen we er echt goed vandoor. We waren in een uurtje bij Cape Gris Nez en daarna om de kaap heen. We wilden voor de wind verder en toen de zeilen eenmaal goed gesteld stonden, viel de wind weg en gingen niet meer zo snel. Na een half uurtje trok de wind weer aan. We besloten het voorzeil weg te halen. Alleen op het grootzeil gingen we er vandoor en liep de wind soms op naar 31 knopen! Het ging allemaal goed en konden het goed handelen, het leek af en toe wel of we met een surfplank bezig waren in plaats van een zeilboot. Bij Duinkerke aangekomen vonden we het wel weer welletjes de volgende morgen gaan we weer verder.

We hadden contact gehad met de fam. Vermaas die in Oostende lagen en spraken af dat we daar morgen ook naar toe zouden komen. De volgende morgen vroeg vertrokken rond 9:00 uur met een goede wind. Na het oversteken van de banken bij de Trapegeer konden we toch behoorlijk goed aan de wind zeilen met een schijnbare wind tot 19 knopen en een gangetje van tussen de 7 en 8 knopen waren we al gauw ter hoogte van Oostende. Het was zo een goede wind en ook een goede koers richting Breskens dat we tot de conclusie kwamen dat Breskens haalbaar moest zijn. We konden alleen het laatste uurtje stroom tegen krijgen. Dit was ook zo; de hele weg was in één rak te zeilen en alleen het laatste uur moesten we de motor bij zetten en kwamen we niet boven de vier knopen.
In Breskens aangekomen hadden we ons beloofd om mosselen te gaan eten en dat hebben we gelijk gedaan: heerlijke grote mosselen en niet die kleintjes die ze in Frankrijk verkopen (onder de maat die gooien we hier terug).

Foto's vlnr: De rotsen van Éntretat, mosselen eten in Breskens, mooie luchten voor de Belgische kust, eindelijk de vlakebrug gaat toch open.

De volgende morgen gaan we via Hansweert naar Numansdorp waar we pas om 23:00 uur aankomen vanwege een storing aan de vlakebrug die niet meer open ging. Dus hadden we ook nog even ons nachtritje gehad van deze vakantie. De volgende morgen snel naar huis om de toestand daar te bekijken.

Na een mooie, spannende en uitdagende vakantie komt deze (helaas) toch tot een heel ander einde als verwacht.

Cherbourg terug

Jersey was fantastisch, we hebben daar heerlijke wandelingen en een rondrit met de bus gemaakt. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten met uitzicht op de baai in een prachtig hotel. Ook in jachtclub van Jersey kun je heerlijk eten en het is daar ook heel gezellig, Paul heeft daar ook nog de vereniging vlag geruild met de vlag van de Jersey jachtclub, echt leuk.

Jersey vinden wij echt een heerlijk eiland, leuker dan Guernsey en ook niet te vergelijken met elkaar. Op Jersey zijn er gezellige plaatsjes, mooie baaien en leuke restaurantjes. Dinsdag zijn we van Jersey naar Guernsey gevaren en konden lekker zeilen. Onderweg hebben we de CD, gekocht in st. Malo van een Franse chianti band opgezet. Het was heerlijk relaxt ‘meezingen’ (in het Frans) en zeilen tegelijk, zo zou het altijd moeten zijn. 

Foto's: Wandeling over het cliffpad met Marjan, Paul en Tom, linksonder een foto van Gory en rechtsonder het vertrek van Jersey langs de vuurtoren.

Guernsey is als gezegd niet het meest aantrekkelijke eiland om te zijn, het was er nu wel lekker rustig. We zijn hier twee nachten gebleven.

Donderdag 19 augustus zijn we aangekomen in Cherbourg vanuit Guernsey. We hadden dit al op woensdag geprobeerd, toen zijn we om zes vertrokken naar Cherbourg. Er zou een oosten wind staan van niet meer dan 14 knopen. Willem en Marijke gingen niet mee want die vonden de wind te sterk, maar wij wilden toch gaan. .We wisten dat de fam. Vermaas wel zou gaan, maar die lagen in de buiten haven, dus zijn wij om kwart voor 6 naar buiten gevaren zodat we misschien met hun mee konden varen. Buiten gekomen zagen we dat hun navigatie verlichting al aan was, dus dat kon niet lang meer duren. We hebben even met een lijntje vastgemaakt aan de drijvende ponton. 

En ja om 6 uur maakten wij allebei los en sloten we aan bij de Lady Sky. Het was nog donker maar in de haven hadden we genoeg zicht, dat moet ook wel want je moet tussen de bootjes die aan boeien liggen afgemeerd naar buiten manoeuvreren.

Buiten de havenhoofden was het donker, maar de boeien waren goed te zien. Paul zette er al direct goed de sokken in en wij er achteraan. We hadden geen zeil gehesen omdat het toch motoren werd omdat de wind tegen stond. Het begin ging best goed, we konden de boeien gemakkelijk vinden, maar op een gegeven moment werden golven al hoger en zagen we de Lady Sky in de golven duiken gevolgd door ons. Na een korte tijd vroegen wij ons af of we dit wel zo leuk vinden, was het antwoord NEE.

We besloten om te draaien, maar dat valt niet mee. Zodra je omgedraaid bent, krijg je de stroom tegen. In plaats van negen knopen vaar je opeens maar drie knopen. Dus het half uurtje wat wij gevaren hadden betekend opeens anderhalf uur terug varen, zodat we rond 8 uur weer in de haven waren. Ik was nog ongerust of we de haven nog wel in konden vanwege de waterstand, maar toen we aankwamen stond er nog genoeg water voor de bar zodat we er overheen konden. 

Wij weer terug naar onze oude plaats naast de Calypso, we zijn niet naar bed gegaan want we stonden stijf van de adrenaline. We zouden het de volgende dag opnieuw proberen, het was dan bijna geen wind dan konden we ook een uur later vertrekken om dat het dan weer een uur later hoog water zou zijn. Dat ging inderdaad beter, ware het niet dat het dicht van de mist zat, maar het water was als een spiegel. Onheilspellend gebrul van de misthoorn bij de haven maakten het toch wel een sinister gedoe. Willem heeft een radar en wij hebben gelukkig AIS zodat we andere schepen wel konden zien op de plotter en ook Willem in de gaten konden houden. Willem voer toch wel hard door in vergelijking met ons zodat hij steeds onduidelijker te zien was. Calypso riep ons op en vroeg of hij wat zachter moest varen, dat leek ons wel een goed idee zodat we hem nog konden blijven zien. Na verloop van tijd trok gelukkig de mist op en kregen we meer zicht.

Na een paar uur varen kwamen we in de buurt van Cape de la Hague en daar was het wel een wild gedoe in het water; het water kolkte en draaide. We waren blij dat er niet zoveel wind stond want dan zou het hier helemaal een heksen ketel zijn, het stroomde er flink en we gingen op een gegeven moment zelfs 11.4 knopen over de grond! 

Eenmaal om de Cape heen werd de stroom mee flink minder en waren we blij dat we de 5 knopen snelheid konden aanhouden. Rond 13:00 uur kwamen we in Cherbourg aan en bleek er genoeg plek te zijn, na het aanleggen kon het grote wacht werk weer beginnen want de komende dagen zal het slechter weer zijn volgens de vooruitzichten.

Jersey

We zijn uit Saint-Cast-Le Guildo vertrokken naar Saint-Malo. We zijn om 7 uur vertrokken en op dat moment nog niet veel wind. We varen op de motor, maar de golven van de dag ervoor stonden en nog wel, dus het was geen comfortabele reis. De reis ging toch best voorspoedig, het was immers maar 10 mijl en na een uurtje kwam Saint-Malo in zicht. Het aanvaren was nog niet zo makkelijk want ze gebruiken hier van alles als boeien; zowel betonnen palen als staken en gewone boeien en dat is toch wel wennen, in Nederland is dat wat meer standaard. Het laatste stuk was de koers meer naar het zuiden en konden we nog even het zeil bijtrekken naar de ingang van Saint-Malo.

Bij de haven aangekomen konden we zo een ontzettend grote sluis invaren, alleen de afmeer bolders lagen nogal erg hoog. Het lukte Caro toch om de lijn er in één keer erover te gooien. Na een paar minuten kwam ook de Calypso de sluis binnen varen. Enige tijd later ging de sluis dicht en werden we naar de andere kant geschut en toen de brug open ging konden we de sluis uitvaren. We gingen links af en zagen we haven liggen. We werden opgewacht door de havenmeester in een rib en kregen we een box toegewezen vlak bij de ingang met een prachtig uitzicht op de oude stadsmuur en de haven.
Saint-Malo is een echt leuk stadje achter een muur met allerlei leuke restaurantjes en winkeltjes en overal muziek. We hebben over de muur gelopen en door het standje, echt gezellig druk en in de nabijheid is ook een strand met een getijden zwembad.

De dag erna zijn we met de bus naar Dinar geweest. Dit is ook een heel leuk, ouderwets stadje met een eigen karakter. Deze plaatsje ligt aan het einde van de rivier de Rance, hier kun je ook heerlijk rondlopen, zowel in de stad als aan het water, bij de haven. In de avond kwam ook de lady Sky aan in Saint-Malo en dit was weer een gezellige bijkomstigheid.

Foto's: met de bus Jersey rond, het libaration plein in St helius, Leen voor de vuurtoren in het ZO van Jersey, Gorey.

Met de bemanning van de Lady Sky zijn we gezellig naar het strand/zwembad geweest, we hebben gezwommen en op het terras gezeten en met een drankje van het uitzicht genoten. We hebben ook nog een dag twee Hobie-cats gehuurd. Dit lukt in eerste instantie niet, maar na wat doorvragen door Tom lukte het toch en konden we ons in de wetsuit, reddingsvesten en trapeze hesje hijsen. Een Hobie-cat is een kleine catamaran die je met twee personen vaart, het lijkt een beetje een soort grote surfplank maar het gaat harder. In het begin is het even wennen maar na het draaien van een paar rondjes voelt het behoorlijk vertrouwd en kun je er al een speer mee vandoor. Een Hobie-cat heeft maar weinig wind nodig om snel te gaan. We waren in een minuut of tien aan de overkant van de baai, bij een plaatsje waar we de dag ervoor met de bus naartoe waren gegaan en langs de kust naar toe waren gelopen. En daarna overheerlijke gin-tonics hadden gedronken!

Het ging echt als een speer, alleen de overstag procedure ging anders, je kreeg hem niet door de wind. De oplossing was halzen (dus gijpen) en dan kun je weer terug varen. Het was al met al een sensationele ervaring!
We hadden bedacht om donderdag naar Jersey te varen maar wel vanuit Saint Cast. Daar kun je altijd weg en was de windrichting beter. Op woensdag was het noordenwind en zijn we naar Saint Cast gevaren. Het eerste stuk hebben we opgekruist, omdat de wind tegen stond en daarna was dit goed te bezeilen in een paar uurtjes. Dit was een heerlijke zeildag! In Saint Cast hebben we na een borrel aan boord van de Calypso gezamenlijk een pizza gegeten. 

Donderdag zou het een goede wind zijn om naar Jersey te varen. Rond 13 uur gingen we op weg, het zou een lekker windje zijn van ten hoogste 19 knopen uit het noord westen, echter dit bleek uiteindelijk tot wel 27 knopen, windkracht 6, te zijn. We hadden in de haven al een rif gezet, maar dat bleek niet genoeg en we hebben een tweede rif gezet en ook de fok hebben we voor een deel ingedraaid. We liepen toch lekker ruim 7 knopen en bij het plateau de minquiers, een rotspartij, moesten we opkruisen om uit te wijken en om deze rotsen heen varen. Na deze rotsen konden we gelukkig afvallen naar stuurboord richting Jersey en kwam de wind wat ruimer in (halve wind) en dus was het wat rustiger varen. Na verloop van tijd konden we Jersey aanlopen langs de mooie kustlijn en was al het leed weer geleden. We zijn aangemeerd buiten de haven en daar wat gegeten, het was ondertussen al 8 uur geweest. Rond 10 uur konden we de haven in, toen was het water hoog genoeg.
De volgende dag is de Calypso aangekomen, zij vonden het weer een dag later beter. Zij zijn met minder wind voornamelijk op de motor hier heen gevaren. Nu liggen we in Saint-Heliers op Jersey, wat ook een heel leuk eiland is zoals we op dit moment kunnen bekijken.
We hebben hier inmiddels al een englisch breakfast gehad, heerlijk en in de avond hebben we met ons zevenen in de jachtclub gedineerd, dat was ook heerlijk en zeer gezellig. Gisteren hebben we met de bus een toer om het eiland gemaakt, en het is een geweldig mooi eiland.

Saint-Cast-Le Guildo

We zijn in Saint-Cast le Guildo aangekomen. We zouden een in Binic een paar dagen voor het blues festival blijven, maar waar het op leek, het was geen blues en zeker geen folk en was één grote tering herrie. Vrijdag avond om 23:00 uur was de muziek zo hard en raar dat je er bijna bang van werd. Wij lagen inmiddels in bed maar je moet er niet aan denken dat je er tussen zou staan, wat zijn dat voor mensen?

Er waren veel mensen die in hun auto of busje kampeerden op de kade, en men ging tussen de geparkeerde auto’s naar de WC, dus stonk het er ook erg. Er waren wel een soort dixies neergezet, maar die waren erg primitief. Een soort houten kist met een wc bril erop  met een bak zaagsel ernaast die je er overheen kon strooien als je was geweest. De urinoir was een grote PVC buis op zijn kant met gaten erin gezaagd, zo kon men naast elkaar in de buis piesen, lekkere simpel. Zo kwam het dat wij het na één dag festival wel hadden gezien, het plaatsje zelf was wel erg gezellig maar met drie podiums vlak bij elkaar wel erg “druk”. 

De volgende middag voor hoogwater zijn we een paar mijl terug gevaren naar St-Quay Portrieux, omdat dit een haven is die je altijd uit kan. In Binic kun je alleen maar 2 uur voor en 2 uur na hoogwater de haven in- of uitvaren. Deze haven is op zich een leuke haven met alle faciliteiten zodat we hier weer de was hebben gedaan, want de schone kleding begon al aardig op te raken.

Foto's: band met de zingende zaag op het blues festival, Gegrilde kip, ratatoulie en beenham op de markt, het strand van Saint-Cast en Cape Fréhel

De volgende dag zijn we om het middaguur vertrokken en dat viel in het begin niet mee want we moesten eerst om een rots heen varen voor dat we konden zeilen. Dus op de motor richting deze rots gevaren maar door de golven die er stonden viel dat niet mee. Voorbij deze rots konden we stuurboord uit en werd de zee vlakker en met halve wind zeilden we richting Saint-Cast, een tocht van ongeveer 25 mijl, ongeveer vijf uur.
Onderweg werden we over de marifoon opgeroepen door Willem, die overigens een andere route had gekozen of we toch niet buiten om gingen omdat onze koers wel erg veel richting kust ging. Op dat moment waren we net aan het uitzoeken waarom de koers die de plotter aangaf zoveel verschilde van onze werkelijke koers. Het bleek dus dat we zodanig door de stroom opzij werden gezet dat we eigenlijk helemaal verkeerd uit zouden komen, na een koers correctie richting zee ging het allemaal weer een stuk beter.

We moesten buiten een aantal kardinaal boeien ronden om langs de kaap Fréhel te kunnen varen. Bij de kaap aangekomen zagen we een rondvaartboot en een aantal zeilboten vlak langs de kaap varen dus wij hielden ook niet zoveel afstand van de kaap, zodat we mooi foto’s konden  maken, maar er stond bij de kaap aangekomen toch wel een rommelige zee. Er komen daar een aantal stromen bij elkaar waardoor de boot heen en weer werd geslingerd en de zeilen heen en weer werden gesmeten. We besloten de zeilen binnen te halen en de motor te starten. Na wat naar buiten gestuurd te hebben werd het al wat beter en konden met ruim 8 knopen van de golven af surfen richting Saint-Cast.
We voeren langs een prachtige baai en wederom een kaap, na die gerond te hebben kwamen we in de baai waar de haven Saint-Cast zich moest bevinden. Het was nog even een uitzoekerij hoe we de haven moesten binnen varen omdat de boeien volgorde nogal vreemd leek maar eenmaal dichterbij gekomen werd het duidelijker hoe we er langs moesten varen. 

In de haven aangekomen werden we opgevangen door de havenmeester in zijn rubber bootje. Hij leidde ons naar een ligplaats. We vertelde hem dat we met twee boten waren en dat de andere ongeveer een half uur later zou komen. Hij bedacht dat we wel op een hammerhead steiger konden afmeren naast elkaar terwijl er allemaal boxen vrij waren. Dat vonden wij niet zo’n goed idee, we vonden het prettiger om in een box te liggen. Nee die zijn voor grotere boten zei hij, maar wij bleven aandringen dat we misschien we twee of drie  dagen zouden blijven. Hij was gepikeerd en zei zoiets van nou ga er dan maar liggen, volgens ons vond hij het maar vervelend dat er niemand naar hem luisterde. Maar het was dus geregeld! Saint-Cast is een leuke plaats, best wel gezellig. We hebben een leuke wandeling gemaakt langs de kust op een wandelpad boven op de bergen met prachtige vergezichten. Het weer is op het moment wat slechter en we wachten nog even met verder varen.

Paimpol

We zijn woensdag 27 juli rond 14:00 aangekomen in Binic, dit is ook weer een haven achter een drempel. Daar moet je rond hoogwater in- en uitvaren en daarom hadden we ongeveer 3 en half uur om door de sluis van Paimpol te gaan en daarna een afstand van 18 mijl te overbruggen en dat is mooi gelukt, we hadden nog een kwartiertje over!
We hebben een korte week in Paimpol gelegen omdat we het erg naar onze zin hadden én we waren toe aan even rust; even niet de stroom uit rekenen en vroeg uit bed om te gaan varen. Paimpol is een leuk en gezellig stadje en we hebben nog wat uitstapjes gemaakt. We zijn een dag met de trein naar Guingamp geweest, we hadden gelezen dat je daar met een stoomtrein kon komen maar navraag leerde dat de stoomtrein al twee jaar niet meer reed, jammer. De trein reed langs de rivier de Trieux, dit is een erg mooie route. Na aankomst bleek in het stadje helaas dat de winkels op zondag dicht waren, maar dat was niet erg zodat we alles op ons gemak konden bekijken. We hebben eerst koffie gedronken en vervolgens lekker door het oude stadje gezworven. Guingamp zelf is een oud stadje met veel authentieke gebouwen. Eten was lastiger en na lang zoeken vonden we toch een lekker restaurantje.

Het was onze bedoeling om ook een nachtje te gaan ankeren bij Ile de bréhat, maar nadat we het één en ander hadden uitgezocht leek het toch niet zo erg makkelijk. Er zijn toch wel veel plekken waar je kan ankeren, maar daar val je toch droog en daar is onze boot niet voor geschikt. Dus werd het plan opgevat om met de bus en de pont naar Ile de bréhat te gaan. Dit eiland bestaat uit rood granieten rotsen en ligt voor de kust van Lezardrieux en Paimpol. Daar hebben we een combinatie van rondvaart met overtocht naar het eiland genomen. Bij hoogwater lijkt het een aantal rotsen, maar met laagwater is het toch echt een eiland. Het was en hele leuke tocht hele mooie uitzichten.
Nadat we afgezet waren op het eiland hebben we heerlijk gewandeld over het zuid en nog een stukje van het noord eiland. Heel veel mooie bloemen en prachtige huizen.

Foto's Ile de Bréhad: vlnr, Caro en Leen, veel bloemen op het eiland, Marijke, Willem en Caro, en de laatste foto Marijke en Caro bij de pont.

De laatste dag in Paimpol was er nog een avond markt met muziek en hebben we lekker relaxt in de Franse sfeer kunnen genieten; muziek luisteren en kijken naar de dansende mensen, gezellig.

De volgende morgen moesten we eerst tanken en vervolgens konden we om 10:45 door de sluis naar buiten, om ons heen was het water al lekker gestegen zodat we de ondieptes mooi konden afsnijden. Voorbij de rotsen van Ile de bréhat konden we stuurboord uit en met halve wind gingen we met een gangetje van 6 á 7 knopen  richting Binic. Het laatste stukje zakte de wind in en om niet te laat te komen bij de ingang hebben we de motor nog maar even bijgezet. Om 14 uur voeren we de haven van Binic binnen en kregen we nog een verrassing. De havenmeester gaf aan dat als je met het blues weekend wilde blijven hij de veiligheid niet kon garanderen aan de bezoekers steiger. Vorige jaren waren er ook problemen geweest. We vroegen hem om een vrije box, maar het was het allemaal erg moeilijk omdat niet wist welke boxen er dan vrij waren. Wij gaven aan dat we dan op vrijdag weg zouden gaan en een poosje later kwam hij langs de boot met een papier en turend naar de overkant vertelde hij dat hij nog twee 10 meter boxen had. We zijn gaan kijken of dat zou passen, nou zo gezegd zo gedaan, dus ben ik samen met Willen naar de overkant gelopen om te kijken. Volgens ons moest dat wel passen. We hebben losgegooid en zijn de box in gevaren en als niet te krap kijkt dan past het goed.
Dus liggen we hier weer een paar dagen en we zijn benieuwd naar het blues festival.

Lezardrieux

Vanmorgen om 9 uur zijn we aangekomen in Paimpol, na te zijn vertrokken uit Lezardrieux.
In Guernsey zijn we twee nachten gebleven, hierna hadden we het wel gehad met dit eiland. Wij vonden het een niet zo interessant eiland, eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je op een eiland bent, Alderney was leuker. Het werd weer tijd om te vertrekken en het idee was om naar Lezardrieux, aan de kust van Frankrijk, te varen. Dit is een tocht van ongeveer 45 mijl.
We vertrokken om 10 uur en er stond in het beging helemaal geen wind. We zouden eerst naar het westen en daarna naar het oosten weggezet worden als we de koers op het kompas zouden varen. Zo konden we om de Roches Douveres ontlopen. De zee zag er uit als een spiegel en na een anderhalf uur op de motor te hebben gevaren kwam de wind er langzaam bij. Dus gingen we zeilen omdat we minimaal 5 knopen moesten varen, hielden we de motor er een hele tijd bij. Uiteindelijk kon hij dan toch uit.
Bij het estuarium van Lezardrieux aan gekomen stond daar zoveel stroom en draaikolken dat we ons afvroegen of we wel op de goeie plek voeren. Dit controleren we dan op zowel de plotten als de kaart en het bleek goed te zijn, maar met de relatieve diepte verschillen en de stroom was het een heksenketel. Gelukkig was het rustig weer, je moet er niet aan denken dat er ook nog veel wind had gestaan. We moesten toch zoeken naar de boeien die de ingang van de rivier de Trieux aangaven en na wat gezoek vonden we ze. Op de rivier hadden we ook behoorlijk stroom mee dus gingen we met een gang van 7 knopen richting Lezardrieux. De rivier opgang en Ile de bréhat, een rotseiland, was erg mooi. Je ziet over rotsen en daar tussen zijn ook droogvallende stukken, en hieromheen kun je erg mooi ankeren

Foto's: De Trieux vanaf de brug, de bij-bootjes liggen gestapeld, een oude vuurtoren en de Jantje uit Groningen komt Paimpol binnenvaren.

Bij Lezardrieux aangekomen konden we heel gemakkelijk een ligplaats vinden en toen we eenmaal lagen dachten we dat we het op dit plekje wel een tijdje uit kunnen houden. Na twee dagen, wilden we weer verder en we andere Nederlanders vertelde ons dat ze van Paimpol kwamen en dat dit een erg leuk en gezellig stadje was. Daar gaan we naar toe, we willen nu wat meer hoppen en even geen lange tochten maken en dit is maar 15 mijl. Zij hadden nog veel meer tips over plaatsen Richting Saint Malo waar wij uit eindelijk terecht willen komen.

Vanmorgen zijn we om 6 uur opgestaan om om half zeven af te varen naar Paimpol dwars tussen de rotsen door: de mooie rivier af, onderlangs Ile de bréhat en tussen de rotsen, over droogvallend gebied. Dit kon goed omdat we het hoogwater goed hadden bereken. Echt een mooie tocht van 2 en een half uur zijn we in Paimpol aangekomen en varen we door de open sluisdeuren. We kregen meteen een box toegewezen en een heleboel andere boten vertrokken op dat moment.
Even later kwam er een oud Nederlands zeilschip binnen, dat was ‘ Jantje’ uit Groningen. Deze hadden we onderweg al gehoord omdat hij met een ander zeilschip de Stortemelk ook uit Nederland over de marifoon aan het praten was. De Jantje kwam met harde muziek binnen varen echt wel indrukwekkend. Na schoonschip te hebben gemaakt zijn we het stadje ingelopen en dit is inderdaad een leuk stadje met oude huizen en gezellige winkeltjes en leuke terrasjes.
Een paar uurtjes later zijn we achter de sluis gaan kijken en al het water was verdwenen, echt indrukwekkend!
We denken hier wel een nacht of twee te blijven want de Nederlanders die wij waren tegen gekomen in Lezardrieux, Willen en Marijke Sms’te dat ze vanmiddag ook weer deze kant uit komen, gezellig.
We gaan het zien, tot later!

Hier hebben we een paar uur eerder gevaren ...

Verder naar de Kanaal eilanden

Gisteren zijn we vertrokken van Alderney, het noordelijkste kanaaleiland, en aangekomen op Guernsey. Nadat we de dag ervoor waren teruggekeerd naar Cherbourg na een mislukte poging om naar Alderney te vertrekken, zijn we op de normale steiger gaan liggen en hebben we ons gemeld bij het haven kantoor. Hier konden we nu gewoon naartoe lopen. Deze dag hebben we gebruikt om uit te rusten, boodschappen te doen en te relaxen. Caro vond het ook tijd om weer eens een wasje te draaien en alles kan weer schoon mee.

De volgende morgen zijn we vertrokken naar Alderney. Het was wel spannend, we hadden gelezen dat er maar 70 meerboeien zijn. We waren benieuwd of er plek was anders moesten we ankeren. Ook hoorden we dat bij drukte er meerdere boten aan een boei lagen, geen prettig idee omdat als boten gaan schommelen de zaligen tegen elkaar kunnen komen met alle schade van dien. We gingen een uur te vroeg weg door het verkeerd omrekenen in UTC, BTS en CET, pfff al die verschillende tijden. In Frankrijk is het CET, in de Kanaaleilanden BTS en de Reeds dan weer UTC. We hadden dus in het begin wat stroom tegen. Zoals voorspeld stond er nagenoeg geen wind, dat klopte ook, dus gaan we op de motor. Voor de juiste stroom moesten we wel vlak bij de kust blijven en in het begin hadden we dat nog niet helemaal door. Daarna ging het lekker!

Bij de race van Alderney gekomen werd de zee wat rommeliger omdat de stromen bij elkaar komen. Het aanvaren naar de haven van Alderney was spannend. In eerste instantie zagen we de ingang niet maar uiteindelijk kregen we de ingang in zicht.  We werden voorbij gevaren door de bumbelbee, een veerbootje dat tussen de eilanden lijkt te varen zo konden wij goed zien hoe we naar binnen moesten varen. Gelukkig waren er verschillende vrijen boeien waren en dat viel weer alles mee.  Tijdens het oppikken van de boei zagen we een prachtige bruin-rode kwal zwemmen.

De havenmeester kwam langs en die gaf ons goede informatie en we voelden ons gelijk welkom. Hij vertelde waar we met onze dinghy konden landen; er is daarvoor een drijvende steiger zodat je niet een hele lange lijn hoeft te gebruiken om de boot niet op te hangen bij laag water, dat was vroeger anders heb ik wel eens gehoord.
We zijn “uphill” naar het centrum gelopen en het stadje bekeken. De volgende dag hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen, dat bleek een oude Peugeot te zijn met open kap, hiermee hebben we op ons gemak de hele dag het eiland verkend. Voor 35 pond viel dus wel mee. Onderweg zijn we gaan kijken naar de Gammets, de "jan van genten" op de wit onder gescheten rotsen. Deze rotsen zitten helemaal vol met deze broedende vogels, een prachtig gezicht.

Foto;s: de jonge jan van genten die op voedsel van de ouders wachten, De eilanden waarop deze vogels zitten, de binnenhaven van Alderny met de lokale bootjes, een van de baaien van Alderny

De volgende dag zouden we met een bootje gaan naar de puffins (papegaai-vogels) gaan kijken, maar we zagen dat de dag erop er toch wel wat meer wind zou waaien. We wilden naar Guernsey en met alle wilde verhalen over de stromingen leek het ons beter om nu al naar toe te gaan. Er zou weinig wind staan, dus weer motoren de zee was zo glad als een spiegel. Je moet goed opletten met deze stroming, hier hadden wij ons de avond ervoor goed op ingelezen en alle mogelijkheden tegen elkaar afgewogen, en dat heeft gewerkt. Vooral het laatste stuk naar het eiland Guernsey is de stroom hard en vaar je opeens wel 8 knopen. Hier was het ook zoeken naar de juiste route tussen alle rotsen en waar de ingang zat. Binnen gekomen word je door twee havenmeesters opgevangen en naar een drijvende wachtsteiger gedirigeerd. Daar hebben we een paar uur gewacht tot er genoeg water stond om over de drempel te varen. Dat ging erg rommelig en het leek erop als je als het laatst aan kwam varen en een beetje dom kijkt je eerder naar binnen kon. Eindelijk kwam het toch allemaal goed en was er ruimte genoeg en hebben we een ligplaats. We zijn lekker de stad in gegaan en hebben op een terras Thai’s gegeten. We hebben alle tijd, dus gaan we morgen eens kijken wat we gaan doen.

Cherbourg

Gisteren 13-juli zijn we aangekomen in Cherbourg. Na twee nachten in Lymington in de stadshaven gelegen te hebben en een nacht te hebben doorgebracht aan een steiger in de Beaulieu rivier te hebben gelegen, hadden we even genoeg Engels gezien. We dachten om maar eens aan de overkant te gaan kijken.

In Lymington is het eindelijk echt duidelijk geworden dat de twee accu's waar de koelkast op is aangesloten toch echt kapot waren. Door ze aan te sluiten op de motor en die te starten werd duidelijk dat ze echt naar de hemelen van de accu's konden worden gezonden. Dat trof, want in de watersport winkel tegenover de steiger waren de 105 Amp-uur accu's niet erg duur, en hij nam de oude accu's ook in. Dus de koop rond gemaakt en en we kregen nog een steekwagentje te leen om ze naar en van de boot te vervoeren. Vervolgens heeft Leen ze over de twee boten waar we tegenaan lagen gesjouwd naar onze boot. Na de nieuwe ingebouwd te hebben bleek de volgende dag dat dit werkelijk het probleem was waarom de koelkast er steeds mee stopte, hij had nu de hele nacht door op de nieuwe accu's gedraaid!!

Foto's: De Needles vanaf de el Viento, de el Viento op de drijvende steiger in de Beaulieu river, trein in Lymington en Leen aan het roer van onze bijboot (strandbal).

De volgende morgen zijn we naar de Beaulieu rivier vertrokken en dat was eigenlijk wel een stuk terug, maar eindelijk nu een keer voor de wind! We hadden van Engelsen gehoord dat er een visitors steiger met stroom en water en ook betaalbaar. Je kon er alleen niet vanaf zonder dinghy, nou die hebben we, dus zijn we daar  gaan liggen. Wij naar de kant, want vanaf de boot zijn daar een aantal oude huizen en konden we gelijk de overnachting betalen aan een hele aardige haven meester (maar niet heus). Eigenlijk viel de rivier en de huisjes een beetje tegen, het bleek een oude plek met huisjes waar vroeger ook een scheepswerf was geweest en dus ontstond het idee om over te steken naar Cherbourg en dan eventueel door te kunnen gaan naar de kanaal eilanden. Het weer voor de volgende dag zag er goed uit omdat de wind wat noordelijker  zou zijn.

De volgende dag vroeg opgestaan om verder te trekken; de Beaulieu rivier af en dan de Solent af langs de Needles, spannend met de stromingen die daar zijn. We hadden alles goed berekend en we konden eigenlijk vanaf de uitgang van de Beaulieu rivier in één slag naar de Needles varen bij de Needles moest even de motor bij omdat de wind daar wat raar draaide maar eenmaal voorbij de Needles ging het super goed met halve wind (de wind was niet zo noord als verwacht was). We hebben het voorzeil en het grootzeil gereefd omdat de wind wel erg aantrok en zo liepen we met ruim 7 knopen richting de overkant! In totaal 12 uur en 80 mijl (plotter) later bereikten we Cherbourg. Daar binnen gekomen bleek het wel erg druk zodat alle visitor plaatsen al vol waren en hebben aangelegd op een drijvende steiger waar je dus ook niet vanaf kon. we hebben snel eten klaargemaakt en nog even gekeken als we de volgende morgen naar Alderney zouden gaan wat de tijd van vertrek zou zijn. Dit bleek om half vier of zo te zijn nou dat trokken we allebei niet en gingen in de vakantie modus naar bed.

De volgende morgen werd ik (Leen) wakker door het schommelen van de boot en ging naar de WC en toen bleken er toch wel veel boten weg te gaan, dus ik begon wel wat zenuwachtig te raken, uit eindelijk hield ik het niet meer en zei zullen ook proberen te gaan? Caro er gelijk uit een aangekleed thee gedronken een niet ontbeten dat zouden we onderweg wel doen. De boot klaar gemaakt een wij weg. Er voeren al wat jachten voor ons, bij de uitgang gekomen was het op zee onaangenaam bewolkt en er leek een behoorlijke regenbui in te zitten. Er was veel meer wind dan binnen en met stroom tegen wind wat veel golven geeft hebben we besloten terug te keren. Een voordeel, er waren veel plaatsen vrijgekomen en was het weer moeilijk om een plek te kiezen. En daarna weer lekker ons bed in, het is toch net vakantie hè. 

Later zien we wel weer!

Zeilen rond Wight

We vertoeven deze week op en rond Wight. Eindelijk met wat beter weer en wind, hoewel de wind nog steeds uit de W en ZW hoek komt. De stad Brighton was wel erg leuk, je kunt er eindeloos The Lanes af lopen, er gebeurt altijd wel wat zoals de diverse straatmuzikanten, de diversiteit aan mensen, terrasjes en eettentjes. Na een week waren we wel blij dat we weer verder konden. Vanuit Brigthon zijn we vertrokken met een wat rustigere tegenwind. We hebben heerlijk gezeild, we moesten wel opkruisen, dus we hebben een paar mijlen meer gemaakt. We zijn langs Selsey Bill gegaan, een kaap waar we met rustig weer met 1 mijl afstand eromheen kunnen, staat er meer wind is een afstand van 5 mijl wel aan te bevelen door de overfalls, dit zijn stroom rafelingen door relatief ondiepe en een ongelijke bodem. Na Selsey Bill zijn we naar Gosport gegaan. De volgende dag hebben we rustig aan gedaan en de spinaker toren ingegaan waar je een geweldig uitzicht over de Solent en Wight hebt.

Foto's: Selfie vanaf de spinakertoren, karakteristiek straatje in Cowes en The Needles vanaf de kliffen.

De dag erna hebben we een mooie zeildag gehad naar Cowes, ook hier hoog aan de wind en een paar keer opkruisen wat goed te doen was. In Cowes kwamen we een belg tegen die we ook in Brighton hadden gezien met een kleine boot en die had een paar dagen ervoor met die harde wind meegedaan aan de tour rond Wight, dit is een wedstrijd om het eiland Wight van 50 mijl. Erg knap omdat hij hem ook heeft uitgezeild, wel lag zijn gehele inboedel nog in de zon te drogen, maar goed er zijn ergere dingen. Cowes is een leuk plaatsje om rond te lopen en we hebben er in de pub lekker gegeten. De dag erna zijn we naar Newtown Estuary gegaan. Dit is een natuurgebied waar we aan de boei hebben gelegen. Lekker rustig en nog even met de bijboot op verkenning gegaan.

Een paar mijlen verder ligt Yarmouth waar we nu zijn neergestreken. Vandaag hebben we daar de hop-on hop-off bus genomen en hebben van de omgeving genoten: heuvelachtig, veel groen met leuke cottage huisjes. We zijn uitgestapt bij de Needles die we goed konden zien vanaf de kliffen. Het waarde erg hard, 30 knopen en het koste wel moeite om het fototoestel stil te houden voor de foto's. We zagen enkele (zeil)schepen die door het smalle Needles kanaal vaarden. Even later zaten we aan de thee en zagen we de Needles nog maar af en toe en hoorde je de misthoorn van de vuurtoren. Langs de kliffen liepen we terug naar de bus, wat een mooie toch leek te worden kwam uit op een wat saaie tocht omdat de zee bijna niet zichtbaar was van de mist. Wel hoorde we af en toe klapperende zeilen van een overstag gaand jacht en de misthoorn van de vuurtoren, soms was hij vaag te zien en dat is toch wel eng zo dicht bij de rotsen met zo weinig zicht. Morgen blijven we ook nog liggen en daarna kijken we nog of we nog op de Solent blijven of we verder gaan, alles afhankelijk van de wind. 

Nieuw Slot

We liggen in Brighton een paar dagen te wachten om verder te kunnen, maar er staat telkens een finke wind tegen. Daarom lopen we hier wat op the Lanes, een wijk met heel veel aparte winkeltjes, erg gezellig, een beetje flower power idee.
Daar liepen we langs een Blacksmit en zag ik in de etalage een slot liggen dat voor een hek bedoeld was, maar toen ik het zo bekeek, leek het volgens mij ook heel goed dienst te kunnen doen als slot voor de ingang van de boot. Daar was ik namelijk al heel lang naar op zoek, maar kon al een hele tijd geen slot vinden die voldeed.  We sloten de boot altijd af met een ketting en dat hoeft nu dan niet meer.

Nu we toch verwaaid liggen heb ik dus het slot er maar gelijk ingezet. Gek dat je daar helemaal voor naar Engeland moet. Zo zie je als maar geduld hebt dat het vanzelf goed komt.

We hopen nu dinsdag verder te kunnen maar dat is niet helemaal zeker omdat er ook nog veel meer wind aankomt. Het is best wel een gedoe met al dat gereken met waterstanden, wind en stroom. De volgende etape is 45 mijl om bij Wight terecht te komen, dus het is wel handig om dit niet de hele tijd tegen de wind in te moeten doen, zeker niet als deze te hard is.

Hier de foto's van zowel de binnenkant als de buitenkant van ons nieuwe slot.

Eerste dagen in Engeland

Het weer is nog erg wisselvallig. De eerste dag in Dover was het erg slecht; alleen maar regen, harde regen en wind. Om een uur of 3 droogde het een beetje op en deed de zon zijn best, maar het was zo vochtig dat het zicht nog erg slecht was. Zo zagen we op de dag van aankomst het Dover Castle, maar op deze dag was hij niet te zien. Deze dag besteden we dus aan binnen zitten, Caro doet de was, maar dat is geen goed idee omdat de was uit de droger toch nog niet helemaal droog is en dat ook niet wordt met die regen. Dus alle was die nog niet droog is wordt binnen opgehangen. Leen gaat aan de slag met meel en gist en bakt een lekker brood. Gelukkig konden we er toch nog even uit aan het einde van de middag. 
De dag erna begint met behoorlijke mist. De boten die weg willen varen wachten dat nog even af. Wij gaan op weg naar de Dover white cliffs. Eerst een stuk omhoog om daarna over de cliffs te lopen. Leuke wandeling met mooie ver- en diepte-gezichten, gelukkig is het helder weer. Aan het einde komen we uit bij de vuurtoren en bij Mrs Knotts met haar zelfgebakken taartjes in een oud-engelse entourange met Engels thee servies, tafeltjes en bloemenbehang. Daarna lopen we naar het volgende dorp, waar we nog even moeten zoeken naar het busstation waar we de bus terug nemen naar Dover. 
De dag erna was er een zwakke zuidenwind voorspeld, deze zou net voldoende moeten zijn om te kunnen zeilen. We moeten wel voor 5 uur het dok uit, daarna gaat de deur dicht. Dat lukt, we zijn voor 5 uur op zee en het zicht is goed maar helaas nog geen wind. We ronden kaap Dungeness en hier wordt het zicht al een stuk minder. De wind trekt later gelukkig wat aan en we kunnen nog lekker een paar uur zeilen. Als de stroom tegen gaat staan, zetten we wel weer de motor erbij aan. Het zicht wordt wel steeds minder waardoor we alleen water en mist zien en niet de omgeving. Jammer, zo missen we de mooie kustlijn. Om kwart over 12 varen we het lock in van Eastborne, na een tocht van 45 mijl. En als we binnen liggen trekt het open en komt de zon!

Eastborne lijkt een megahaven in een vakantiepark met een straat van restaurants en megawinkels. We doen wat boodschappen en eten gezellig op de boot. We drinken koffie met Hans op onze boot en ondertussen breekt de hel los; onweer, bliksem en felle regenbuien en dat gaat de nacht zo door. We liggen gelukkig lekker in de haven. De volgende ochtend blijkt helaas dat door het weer de wifi uitgevallen, dus het weer ophalen wordt weer moeilijker.

We hebben besloten vandaag naar Brighton te varen en we vertrekken om 13:00 uur. Het zicht is goed, maar ook vandaag laat de wind het afweten en we varen dus ook weer op de motor. We ronden Beachy Head en de Seven sisters en daarna zien we de buien weer komen en het zicht weer verminderen. De zeilpakken gaan weer aan en inderdaad regen en slechter zicht. Rond vier uur arriveren we in Brighton en nadat we zijn aangekomen gaat het echt doorregen met bijbehorende onweer. Wij eten lekker stamppot zuurkool alsof het winter is, gezellig!
Morgen gaan we een dagje relaxen en daarna zien we weer verder, tot later. 

Naar Dover

We hebben al weer drie weken vakantie en onze vakantie kwam wat traag op gang. We zijn nu via België en Frankrijk in Dover, Engeland aangekomen. Een andere route dan we oorspronkelijk voor ogen hadden, maar door de Noordenwind en de regenachtige dagen in de eerste twee weken en de in het begin lange tochten van onze oorspronkelijke route zijn we maar eerst naar het zuiden gegaan waar je kleinere afstanden kan afleggen.
Het weer doet nog echt niet aan de zomer denken; het blijft wisselvallig, veel regen, te veel of te weinig wind en dan blijf je maar twijfelen of je nu wel of niet uit vaart en of de beslissing  wel of niet goed is ofwel wat is nu wijsheid? 
We hebben alle havens in België gehad; na Blankenberge zijn we in een dag naar Oostende gevaren, tegen wind en met stroom mee, waardoor de boot zich gedroeg als een hobbelpaard door de golven en een onderzeeboot waar veel water over komt. De tocht daarna naar Nieuwpoort was er weer te weinig wind en worden we net voor Nieuwpoort tegengehouden door die belgen die schietoefeningen aan het doen zijn en je dus 10 mijl uit de kust moet gaan varen of twee uur wachten, dat laatste hebben we dan maar gedaan. Daarna zijn we onder zeil met de motor erbij naar Duinkerke gevaren. Ook daar was het regenachtig, ongezellig weer met weer wat twijfel wanneer weg te gaan, gelet op de stroom, de windverwachtingen en de bestemming.  
Deze ochtend zijn we uiteindelijk vertrokken en hebben een goede zeildag gehad; vanmorgen zijn we om half 7 uitgevaren met het eerste een stuk op de motor en nadat de wind wat aantrok konden we hoog aan de wind zeilen, dat was heerlijk. Vannacht en morgen is er weer harde wind dus morgen hebben we zeker nog een relaxed dagje en daarna kijken we of we richting Zuid-Engeland kunnen varen. 
We hebben in ieder geval besloten dat we echt vakantie aan het vieren zijn en daarom ook niet meer zo gehaast. We hebben ook geen idee wat en waar we uiteindelijk uitkomen, voorlopig richting zuid-Engeland.

De vakantie is begonnen

We hebben vakantie! We moeten er wel even aan wennen. Op vrijdagavond gaan we na de leuke voorstelling van Lenette van Dongen naar de boot met een volgeladen auto. Zaterdag liggen we met 4 boten in de kom van Numansdorp en hebben we in Aqui gegeten en dat is hartstikke gezellig. Ook zondag is het nog mooi weer. Maandag gaan we terug naar huis om de auto weg te brengen en worden we door Ron en Hennie naar de boot gebracht en in de avond gaat het verschrikkelijk regenen. Dinsdag varen we naar Hellevoetsluis met een mooie noordenwind, dat gaat prima. We willen wel oversteken, maar het blijkt dat er in Engeland gale warnings zijn en uiteindelijk blijft dat een aantal dagen zo met ook veel regen. Als dat voorbij is, is er ook nog een aantal dagen mist. De sfeer aan boord daalt, dit schiet niet echt op zo. We verkassen nog naar Middelharnis, waar de havendag is. Daar liggen we midden in het feestgedruis, wat weer een beetje afleid. Zondag besluiten we toch nog een paar dagen naar huis te gaan, na een week wachten merken we toch dat we nog niet echt in de vakantie modes zitten en nog te gehaast zijn vertrokken. Dus hebben we een paar dagen thuis vakantie gevierd, lekker in de tuin gezeten, gelezen en tot rust gekomen.

Donderdag gaan we weer naar de boot en vertrekken in de middag richting Zeeland. Oversteken en naar het noorden blijken toch te lange etappes terwijl we nog niet zo zijn ingeslingerd, dus gaan we eerst richting Zeeland varen. Zo komen we wat makkelijker in deze vakantieflow. Het zeilen gaat heerlijk en omdat de dag erna bijna geen wind is, gaan we gewoon lekker door, eten wat tijdens het zeilen en komen om half 9 in Zierikzee aan. We gaan naast een andere Catalina, de American lady liggen en hebben gelijk een praatje over de klussen op deze boot en daar zitten toch veel overeenkomsten in, uiteindelijk met een borrel bij hen aan boord. Leuk!.

Vrijdag is er geen wind, nou blijven we toch lekker liggen, we hebben immers vakantie! In de middag komen de Cupids Arrow en de Moustache naast ons liggen. Zijn zijn met de mannenweek naar Ramsgate geweest. Gezellig bijpraten met een borrel. In de avond eten we heerlijk bij de Tai en aan boord komt de bemanning van de American Lady nog wat drinken bij ons aan boord.

Zaterdag is er oosten wind en gaan we richting België. Voor de wind varen is het net te weinig wind dus in het begin motoren we en met halve wind gaan we echt op de zeilen en hij loopt lekker. Bij Zeebrugge is de wind weer wat minder en gaan we gewoon naar Blankenberge om zo een betere windhoek te hebben voor het laatste stukje. Morgen draait de wind naar Zuid-West, dus kijken we wel hoe het verder gaat. In Blankenberge vieren ze met een chantie-koor en drank ook dat er Hollandse nieuwe zijn.

Groet uit Blankenberge

Caro en Leen

Bijna vakantie

We hebben bijna vakantie. Dit is onze laatste week werken!

Afgelopen weekenden zijn we druk geweest met de voorbereidingen. Alle houdbare spullen liggen inmiddels in de boot. Wat ligt er dan zoal aan boord? Onder meer 10 kilo meel en voldoende gist om onderweg brood te bakken, 12 liter houdbare melk, 4 kilo koffie, liters water, 3 pakken wijn, frisdrank, houdbare pasta's, houdbare groentes zoals rode kool en zuurkool, toilet papier en ga zo maar door. En alles netjes op de voorraadlijst wat in welk hoekje van de boot verborgen ligt, zodat we het ook nog terug kunnen vinden.

De laptops worden voorbereid; Leen heeft hier openCPN en Meteomanager op geïnstalleerd en geupdated. Alle kaarten zijn aan boord, heleboel Imray kaarten en een aantal (ook een aantal wat oudere en van een collega gekregen) admirality kaarten. De plotter heeft ook weer een update, dus daar zijn we helemaal bij.

We hebben ook een aantal pilots gekocht en doorgenomen; De Irish Sea waarin zowel Noord-Ierland, Ierland, Engeland en Wales in staan, een pilot over een aantal hybride eilanden (NW schotland) en natuurlijk onze vertrouwde Engeland Oostkust pilot van Anje Valk ligt uiteraard ook aan boord. Daarnaast hebben we ook de Reeds 2016, de cruising almanak 2014 en niet te vergeten het toerzeilers boordboek aan boord.

Afgelopen weekend heeft Caro nog een extra zeilpak gekocht, Leen had al een extra zeilpak in Düsseldorf gekocht. Zo hebben we allebei twee zeilpakken, het kan namelijk wel eens regenen in Schotland en dan hebben we altijd nog een droog pak. De Gill dames zeilbroek bevalt goed dus dat is het weer geworden. Om naar het toilet te gaan hoeft niet alles uit en dat is erg prettig als je binnen snel last van zeeziekte hebt.

Komende week gaan we de laatste inkopen doen en niet te vergeten gaan we acclimatiseren, ofwel wennen aan dit vakantiegevoel. We gaan zeker niet op dag 1 instappen en wegwezen, eerst even rust voordat we echt van start gaan.

Voor nu nog even de laatste loodjes voor we vakantie hebben!

Nieuwe Landvasten

Tijdens een presentatie bij de toerzeilers over een rondje Engeland horen we dat het handig is om zeker twee lange landvasten te hebben. We hebben daarom bij een watersport winkel een rol van 100 meter lijn gekocht voor deze landvasten. We moesten hier nog wel oog-splitsen in maken, nu weten we wel hoe dat bij geslagen lijnen gaat maar bij gebreide lijnen is het wat anders.

We wilde het toch zelf wel kunnen en gingen met een boek en filmpjes op internet aan de slag. Dat viel niet mee en na een paar keer opnieuw beginnen, lukt het uiteindelijk toch. Aan het einde van de avond hadden we drie landvasten van ruim dertig meter en dan kan weer van het lijstje af!