Gisteren zijn we vertrokken van Alderney, het noordelijkste kanaaleiland, en aangekomen op Guernsey. Nadat we de dag ervoor waren teruggekeerd naar Cherbourg na een mislukte poging om naar Alderney te vertrekken, zijn we op de normale steiger gaan liggen en hebben we ons gemeld bij het haven kantoor. Hier konden we nu gewoon naartoe lopen. Deze dag hebben we gebruikt om uit te rusten, boodschappen te doen en te relaxen. Caro vond het ook tijd om weer eens een wasje te draaien en alles kan weer schoon mee.
De volgende morgen zijn we vertrokken naar Alderney. Het was wel spannend, we hadden gelezen dat er maar 70 meerboeien zijn. We waren benieuwd of er plek was anders moesten we ankeren. Ook hoorden we dat bij drukte er meerdere boten aan een boei lagen, geen prettig idee omdat als boten gaan schommelen de zaligen tegen elkaar kunnen komen met alle schade van dien. We gingen een uur te vroeg weg door het verkeerd omrekenen in UTC, BTS en CET, pfff al die verschillende tijden. In Frankrijk is het CET, in de Kanaaleilanden BTS en de Reeds dan weer UTC. We hadden dus in het begin wat stroom tegen. Zoals voorspeld stond er nagenoeg geen wind, dat klopte ook, dus gaan we op de motor. Voor de juiste stroom moesten we wel vlak bij de kust blijven en in het begin hadden we dat nog niet helemaal door. Daarna ging het lekker!
Bij de race van Alderney gekomen werd de zee wat rommeliger omdat de stromen bij elkaar komen. Het aanvaren naar de haven van Alderney was spannend. In eerste instantie zagen we de ingang niet maar uiteindelijk kregen we de ingang in zicht. We werden voorbij gevaren door de bumbelbee, een veerbootje dat tussen de eilanden lijkt te varen zo konden wij goed zien hoe we naar binnen moesten varen. Gelukkig waren er verschillende vrijen boeien waren en dat viel weer alles mee. Tijdens het oppikken van de boei zagen we een prachtige bruin-rode kwal zwemmen.
De havenmeester kwam langs en die gaf ons goede informatie en we voelden ons gelijk welkom. Hij vertelde waar we met onze dinghy konden landen; er is daarvoor een drijvende steiger zodat je niet een hele lange lijn hoeft te gebruiken om de boot niet op te hangen bij laag water, dat was vroeger anders heb ik wel eens gehoord.
We zijn “uphill” naar het centrum gelopen en het stadje bekeken. De volgende dag hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen, dat bleek een oude Peugeot te zijn met open kap, hiermee hebben we op ons gemak de hele dag het eiland verkend. Voor 35 pond viel dus wel mee. Onderweg zijn we gaan kijken naar de Gammets, de "jan van genten" op de wit onder gescheten rotsen. Deze rotsen zitten helemaal vol met deze broedende vogels, een prachtig gezicht.
We zijn “uphill” naar het centrum gelopen en het stadje bekeken. De volgende dag hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen, dat bleek een oude Peugeot te zijn met open kap, hiermee hebben we op ons gemak de hele dag het eiland verkend. Voor 35 pond viel dus wel mee. Onderweg zijn we gaan kijken naar de Gammets, de "jan van genten" op de wit onder gescheten rotsen. Deze rotsen zitten helemaal vol met deze broedende vogels, een prachtig gezicht.
Foto;s: de jonge jan van genten die op voedsel van de ouders wachten, De eilanden waarop deze vogels zitten, de binnenhaven van Alderny met de lokale bootjes, een van de baaien van Alderny |
De volgende dag zouden we met een bootje gaan naar de puffins (papegaai-vogels) gaan kijken, maar we zagen dat de dag erop er toch wel wat meer wind zou waaien. We wilden naar Guernsey en met alle wilde verhalen over de stromingen leek het ons beter om nu al naar toe te gaan. Er zou weinig wind staan, dus weer motoren de zee was zo glad als een spiegel. Je moet goed opletten met deze stroming, hier hadden wij ons de avond ervoor goed op ingelezen en alle mogelijkheden tegen elkaar afgewogen, en dat heeft gewerkt. Vooral het laatste stuk naar het eiland Guernsey is de stroom hard en vaar je opeens wel 8 knopen. Hier was het ook zoeken naar de juiste route tussen alle rotsen en waar de ingang zat. Binnen gekomen word je door twee havenmeesters opgevangen en naar een drijvende wachtsteiger gedirigeerd. Daar hebben we een paar uur gewacht tot er genoeg water stond om over de drempel te varen. Dat ging erg rommelig en het leek erop als je als het laatst aan kwam varen en een beetje dom kijkt je eerder naar binnen kon. Eindelijk kwam het toch allemaal goed en was er ruimte genoeg en hebben we een ligplaats. We zijn lekker de stad in gegaan en hebben op een terras Thai’s gegeten. We hebben alle tijd, dus gaan we morgen eens kijken wat we gaan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten