Woensdag 9 mei vol goede moed naar de palaver in de Meern voor de tocht naar Whitby gegaan. Maar daar ontstond bij ons een gevoel of we dit wel moeten doen, drie nachten met deze koude op zee gaan varen. De afgelopen tijd bleef het maar winters en er was nog niets van de lente te merken.
We besloten eerst de weersverwachtingen af te wachten en te zien of het nog zou op knappen.
De week voorafgaand aan de de reis naar Whitby zouden we de boot naar Hoorn brengen om deze daar achter te laten. De volgende week zouden we vandaar naar IJmuiden varen.
Zo konden we gelijk het lustrumfeest in Hoorn van de toerzeilers meemaken, ook was het de bedoeling dat Leen's moeder zou meevaren over zee.
Het weekend van de overtocht naar IJmuiden bleek al meteen te slecht om de zee op te gaan, zodat we er dan maar een weekendje in de buurt van het Haringvliet van hebben gemaakt. Dan zouden we de week daarop op hemelvaartdag naar IJmuiden moeten varen, maar het bleef het al die tijd nog steeds koud. Het ging ons toch tegen staan om drie dagen met deze weersomstandigheden op zee te zijn en daarom hebben we de hele zaak toch maar afgeblazen.
Dan maar lekker in Zeeland rondvaren, dat is ook leuk! Donderdag zijn we om 3 uur door de Haringvliet brug gevaren en die was ook nog verlaat omdat degene die het verkeer moest tegen moest houden zelf voor de open Volkerak brug stond.
Op dit moment draaide de Haringvliet brug alleen nog ’s morgen om 10 uur en ’s middags om 3 uur. Waar een klein land groot in kan zijn; na drie jaar problemen met deze brug nog steeds niet in staat ze op te lossen.
Uiteindelijk varen we om kwart voor 4 onder de brug door, waar we hebben vastgemaakt aan een meerboei bij de Volkeraksluizen om daar de nacht door te brengen. Heerlijk geslapen! De volgende morgen zijn we de sluis door gegaan richting de krammer, er stond een redelijk windje en konden heerlijk zeilen.
Het was eigenlijk de bedoeling om koers te zetten naar Zierikzee maar op de Keten hadden we de wind tegen en het schoot niet erg op dus vonden we het wel genoeg om te stoppen in St Annaland. Op ons dooie gemakje voeren we st Annaland binnen waar de aanmeldsteiger al vol lag. We voeren door naar de passanten steiger, waar we moesten draaien om met de boeg naar buiten aan te leggen.
We steken in een zijstraat van de boxen, en als we achteruit slaan horen we een vreemd ratelend geluid. Dat is even schrikken, zit er iets in de schroef?
Bij het vooruit varen ging het geluid weg, vreemd, dus voorzichtig naar de steiger gevaren een vastgemaakt.
Wat nu?
Al snel komt de havenmeester langs. "Problemen?" vraagt hij, ja, en we leggen het uit.
Zit je anode niet los?
Hmmm, zou ook kunnen, maar hoe komen we erachter. Gelukkig hebben we een wetsuite, dus moest één van ons het water in. Nou zo gebeurde het, het viel niet mee zeg, het water was 9 graden!
Eerst voorzichtig het pak water op laten nemen en daar na de lichaams temperatuur het pak op laten warmen en dan voorzichtig onderwater. Mijn gezicht word dus niet beschermt door zo’n pak, dus dat is echt koud! Nadat ik een beetje gewend was ben ik ondergedoken en de zaak bekeken.
Hé niks in de schroef maar de anode was ook weg! Nog een herduik en ja hoor daar zat hij helemaal op de as geschoven tegen de boot aan.
Wat nu? De boutjes helemaal verroest een die kreeg je dus niet aangedraaid. Er is wel een kraan in st Annaland alleen die draait niet op zaterdag dat schiet dus ook al niet op en de duiker die in de haven is is er niet en komt pas zondag weer.
Eerst maar eens een nachtje erover slapen, dat hielp. Ik kreeg een idee om er twee slangen klemmen op te zetten, één voor en achter de anode zodat hij niet meer naar boven en onder kon schuiven en dan na de vakantie de boot maar een keer laten lichten en er een nieuwe op zetten.
Dat is dus een goeie leer toen hij op de kant stond heb ik hem nog gecontroleerd en toen zag hij er goed uit. Maar dat zegt dus niets blijkt achteraf, in het vervolg vervang ik hem gewoon als de boot eruit gaat.
Nu wil het geval dat er bij st Annaland veel door duikers wordt gedoken dus de volgende morgen naar de parkeerplaats waar zij zich meestal verkleden en ja hoor op dat moment zijn er net twee duikers bezig zich in hun duikspullen te hijsen.
De stoute schoenen aangestrokken met de vraag of een van hun onder de boot die slangen klemmen er op kan zetten.
Wij mogen niet in de haven duiken daar moeten we toestemming voor hebben van de havenmeester, nou dat is zo geregeld,we hadden hete namelijk al met de havenmeester besproken en die vond het een goed idee maar voor de vorm toch nog even gevraagd.
En gelukkig hij wind het geen probleem.
Dus toen waren er opeens twee duikers onder onze boot bezig, echt spektaculair zeg. Dat was snel gepiept dus wij nog even wat geld gegeven en dat was ook weer klaar.
Dus wij kunnen voorlopig weer verder varen.
En vervolgens konden we vertrekken richting Zierikzee. Met een lekker windje waar we af en toe een slag moeten maken heerlijk gezeild. In Zierikzee is het natuurlijk weer lekker druk en uiteindelijk liggen we gezellig met nog meer boten in Zierikzee.