Paimpol

We zijn woensdag 27 juli rond 14:00 aangekomen in Binic, dit is ook weer een haven achter een drempel. Daar moet je rond hoogwater in- en uitvaren en daarom hadden we ongeveer 3 en half uur om door de sluis van Paimpol te gaan en daarna een afstand van 18 mijl te overbruggen en dat is mooi gelukt, we hadden nog een kwartiertje over!
We hebben een korte week in Paimpol gelegen omdat we het erg naar onze zin hadden én we waren toe aan even rust; even niet de stroom uit rekenen en vroeg uit bed om te gaan varen. Paimpol is een leuk en gezellig stadje en we hebben nog wat uitstapjes gemaakt. We zijn een dag met de trein naar Guingamp geweest, we hadden gelezen dat je daar met een stoomtrein kon komen maar navraag leerde dat de stoomtrein al twee jaar niet meer reed, jammer. De trein reed langs de rivier de Trieux, dit is een erg mooie route. Na aankomst bleek in het stadje helaas dat de winkels op zondag dicht waren, maar dat was niet erg zodat we alles op ons gemak konden bekijken. We hebben eerst koffie gedronken en vervolgens lekker door het oude stadje gezworven. Guingamp zelf is een oud stadje met veel authentieke gebouwen. Eten was lastiger en na lang zoeken vonden we toch een lekker restaurantje.

Het was onze bedoeling om ook een nachtje te gaan ankeren bij Ile de bréhat, maar nadat we het één en ander hadden uitgezocht leek het toch niet zo erg makkelijk. Er zijn toch wel veel plekken waar je kan ankeren, maar daar val je toch droog en daar is onze boot niet voor geschikt. Dus werd het plan opgevat om met de bus en de pont naar Ile de bréhat te gaan. Dit eiland bestaat uit rood granieten rotsen en ligt voor de kust van Lezardrieux en Paimpol. Daar hebben we een combinatie van rondvaart met overtocht naar het eiland genomen. Bij hoogwater lijkt het een aantal rotsen, maar met laagwater is het toch echt een eiland. Het was en hele leuke tocht hele mooie uitzichten.
Nadat we afgezet waren op het eiland hebben we heerlijk gewandeld over het zuid en nog een stukje van het noord eiland. Heel veel mooie bloemen en prachtige huizen.

Foto's Ile de Bréhad: vlnr, Caro en Leen, veel bloemen op het eiland, Marijke, Willem en Caro, en de laatste foto Marijke en Caro bij de pont.

De laatste dag in Paimpol was er nog een avond markt met muziek en hebben we lekker relaxt in de Franse sfeer kunnen genieten; muziek luisteren en kijken naar de dansende mensen, gezellig.

De volgende morgen moesten we eerst tanken en vervolgens konden we om 10:45 door de sluis naar buiten, om ons heen was het water al lekker gestegen zodat we de ondieptes mooi konden afsnijden. Voorbij de rotsen van Ile de bréhat konden we stuurboord uit en met halve wind gingen we met een gangetje van 6 á 7 knopen  richting Binic. Het laatste stukje zakte de wind in en om niet te laat te komen bij de ingang hebben we de motor nog maar even bijgezet. Om 14 uur voeren we de haven van Binic binnen en kregen we nog een verrassing. De havenmeester gaf aan dat als je met het blues weekend wilde blijven hij de veiligheid niet kon garanderen aan de bezoekers steiger. Vorige jaren waren er ook problemen geweest. We vroegen hem om een vrije box, maar het was het allemaal erg moeilijk omdat niet wist welke boxen er dan vrij waren. Wij gaven aan dat we dan op vrijdag weg zouden gaan en een poosje later kwam hij langs de boot met een papier en turend naar de overkant vertelde hij dat hij nog twee 10 meter boxen had. We zijn gaan kijken of dat zou passen, nou zo gezegd zo gedaan, dus ben ik samen met Willen naar de overkant gelopen om te kijken. Volgens ons moest dat wel passen. We hebben losgegooid en zijn de box in gevaren en als niet te krap kijkt dan past het goed.
Dus liggen we hier weer een paar dagen en we zijn benieuwd naar het blues festival.

Lezardrieux

Vanmorgen om 9 uur zijn we aangekomen in Paimpol, na te zijn vertrokken uit Lezardrieux.
In Guernsey zijn we twee nachten gebleven, hierna hadden we het wel gehad met dit eiland. Wij vonden het een niet zo interessant eiland, eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je op een eiland bent, Alderney was leuker. Het werd weer tijd om te vertrekken en het idee was om naar Lezardrieux, aan de kust van Frankrijk, te varen. Dit is een tocht van ongeveer 45 mijl.
We vertrokken om 10 uur en er stond in het beging helemaal geen wind. We zouden eerst naar het westen en daarna naar het oosten weggezet worden als we de koers op het kompas zouden varen. Zo konden we om de Roches Douveres ontlopen. De zee zag er uit als een spiegel en na een anderhalf uur op de motor te hebben gevaren kwam de wind er langzaam bij. Dus gingen we zeilen omdat we minimaal 5 knopen moesten varen, hielden we de motor er een hele tijd bij. Uiteindelijk kon hij dan toch uit.
Bij het estuarium van Lezardrieux aan gekomen stond daar zoveel stroom en draaikolken dat we ons afvroegen of we wel op de goeie plek voeren. Dit controleren we dan op zowel de plotten als de kaart en het bleek goed te zijn, maar met de relatieve diepte verschillen en de stroom was het een heksenketel. Gelukkig was het rustig weer, je moet er niet aan denken dat er ook nog veel wind had gestaan. We moesten toch zoeken naar de boeien die de ingang van de rivier de Trieux aangaven en na wat gezoek vonden we ze. Op de rivier hadden we ook behoorlijk stroom mee dus gingen we met een gang van 7 knopen richting Lezardrieux. De rivier opgang en Ile de bréhat, een rotseiland, was erg mooi. Je ziet over rotsen en daar tussen zijn ook droogvallende stukken, en hieromheen kun je erg mooi ankeren

Foto's: De Trieux vanaf de brug, de bij-bootjes liggen gestapeld, een oude vuurtoren en de Jantje uit Groningen komt Paimpol binnenvaren.

Bij Lezardrieux aangekomen konden we heel gemakkelijk een ligplaats vinden en toen we eenmaal lagen dachten we dat we het op dit plekje wel een tijdje uit kunnen houden. Na twee dagen, wilden we weer verder en we andere Nederlanders vertelde ons dat ze van Paimpol kwamen en dat dit een erg leuk en gezellig stadje was. Daar gaan we naar toe, we willen nu wat meer hoppen en even geen lange tochten maken en dit is maar 15 mijl. Zij hadden nog veel meer tips over plaatsen Richting Saint Malo waar wij uit eindelijk terecht willen komen.

Vanmorgen zijn we om 6 uur opgestaan om om half zeven af te varen naar Paimpol dwars tussen de rotsen door: de mooie rivier af, onderlangs Ile de bréhat en tussen de rotsen, over droogvallend gebied. Dit kon goed omdat we het hoogwater goed hadden bereken. Echt een mooie tocht van 2 en een half uur zijn we in Paimpol aangekomen en varen we door de open sluisdeuren. We kregen meteen een box toegewezen en een heleboel andere boten vertrokken op dat moment.
Even later kwam er een oud Nederlands zeilschip binnen, dat was ‘ Jantje’ uit Groningen. Deze hadden we onderweg al gehoord omdat hij met een ander zeilschip de Stortemelk ook uit Nederland over de marifoon aan het praten was. De Jantje kwam met harde muziek binnen varen echt wel indrukwekkend. Na schoonschip te hebben gemaakt zijn we het stadje ingelopen en dit is inderdaad een leuk stadje met oude huizen en gezellige winkeltjes en leuke terrasjes.
Een paar uurtjes later zijn we achter de sluis gaan kijken en al het water was verdwenen, echt indrukwekkend!
We denken hier wel een nacht of twee te blijven want de Nederlanders die wij waren tegen gekomen in Lezardrieux, Willen en Marijke Sms’te dat ze vanmiddag ook weer deze kant uit komen, gezellig.
We gaan het zien, tot later!

Hier hebben we een paar uur eerder gevaren ...

Verder naar de Kanaal eilanden

Gisteren zijn we vertrokken van Alderney, het noordelijkste kanaaleiland, en aangekomen op Guernsey. Nadat we de dag ervoor waren teruggekeerd naar Cherbourg na een mislukte poging om naar Alderney te vertrekken, zijn we op de normale steiger gaan liggen en hebben we ons gemeld bij het haven kantoor. Hier konden we nu gewoon naartoe lopen. Deze dag hebben we gebruikt om uit te rusten, boodschappen te doen en te relaxen. Caro vond het ook tijd om weer eens een wasje te draaien en alles kan weer schoon mee.

De volgende morgen zijn we vertrokken naar Alderney. Het was wel spannend, we hadden gelezen dat er maar 70 meerboeien zijn. We waren benieuwd of er plek was anders moesten we ankeren. Ook hoorden we dat bij drukte er meerdere boten aan een boei lagen, geen prettig idee omdat als boten gaan schommelen de zaligen tegen elkaar kunnen komen met alle schade van dien. We gingen een uur te vroeg weg door het verkeerd omrekenen in UTC, BTS en CET, pfff al die verschillende tijden. In Frankrijk is het CET, in de Kanaaleilanden BTS en de Reeds dan weer UTC. We hadden dus in het begin wat stroom tegen. Zoals voorspeld stond er nagenoeg geen wind, dat klopte ook, dus gaan we op de motor. Voor de juiste stroom moesten we wel vlak bij de kust blijven en in het begin hadden we dat nog niet helemaal door. Daarna ging het lekker!

Bij de race van Alderney gekomen werd de zee wat rommeliger omdat de stromen bij elkaar komen. Het aanvaren naar de haven van Alderney was spannend. In eerste instantie zagen we de ingang niet maar uiteindelijk kregen we de ingang in zicht.  We werden voorbij gevaren door de bumbelbee, een veerbootje dat tussen de eilanden lijkt te varen zo konden wij goed zien hoe we naar binnen moesten varen. Gelukkig waren er verschillende vrijen boeien waren en dat viel weer alles mee.  Tijdens het oppikken van de boei zagen we een prachtige bruin-rode kwal zwemmen.

De havenmeester kwam langs en die gaf ons goede informatie en we voelden ons gelijk welkom. Hij vertelde waar we met onze dinghy konden landen; er is daarvoor een drijvende steiger zodat je niet een hele lange lijn hoeft te gebruiken om de boot niet op te hangen bij laag water, dat was vroeger anders heb ik wel eens gehoord.
We zijn “uphill” naar het centrum gelopen en het stadje bekeken. De volgende dag hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen, dat bleek een oude Peugeot te zijn met open kap, hiermee hebben we op ons gemak de hele dag het eiland verkend. Voor 35 pond viel dus wel mee. Onderweg zijn we gaan kijken naar de Gammets, de "jan van genten" op de wit onder gescheten rotsen. Deze rotsen zitten helemaal vol met deze broedende vogels, een prachtig gezicht.

Foto;s: de jonge jan van genten die op voedsel van de ouders wachten, De eilanden waarop deze vogels zitten, de binnenhaven van Alderny met de lokale bootjes, een van de baaien van Alderny

De volgende dag zouden we met een bootje gaan naar de puffins (papegaai-vogels) gaan kijken, maar we zagen dat de dag erop er toch wel wat meer wind zou waaien. We wilden naar Guernsey en met alle wilde verhalen over de stromingen leek het ons beter om nu al naar toe te gaan. Er zou weinig wind staan, dus weer motoren de zee was zo glad als een spiegel. Je moet goed opletten met deze stroming, hier hadden wij ons de avond ervoor goed op ingelezen en alle mogelijkheden tegen elkaar afgewogen, en dat heeft gewerkt. Vooral het laatste stuk naar het eiland Guernsey is de stroom hard en vaar je opeens wel 8 knopen. Hier was het ook zoeken naar de juiste route tussen alle rotsen en waar de ingang zat. Binnen gekomen word je door twee havenmeesters opgevangen en naar een drijvende wachtsteiger gedirigeerd. Daar hebben we een paar uur gewacht tot er genoeg water stond om over de drempel te varen. Dat ging erg rommelig en het leek erop als je als het laatst aan kwam varen en een beetje dom kijkt je eerder naar binnen kon. Eindelijk kwam het toch allemaal goed en was er ruimte genoeg en hebben we een ligplaats. We zijn lekker de stad in gegaan en hebben op een terras Thai’s gegeten. We hebben alle tijd, dus gaan we morgen eens kijken wat we gaan doen.

Cherbourg

Gisteren 13-juli zijn we aangekomen in Cherbourg. Na twee nachten in Lymington in de stadshaven gelegen te hebben en een nacht te hebben doorgebracht aan een steiger in de Beaulieu rivier te hebben gelegen, hadden we even genoeg Engels gezien. We dachten om maar eens aan de overkant te gaan kijken.

In Lymington is het eindelijk echt duidelijk geworden dat de twee accu's waar de koelkast op is aangesloten toch echt kapot waren. Door ze aan te sluiten op de motor en die te starten werd duidelijk dat ze echt naar de hemelen van de accu's konden worden gezonden. Dat trof, want in de watersport winkel tegenover de steiger waren de 105 Amp-uur accu's niet erg duur, en hij nam de oude accu's ook in. Dus de koop rond gemaakt en en we kregen nog een steekwagentje te leen om ze naar en van de boot te vervoeren. Vervolgens heeft Leen ze over de twee boten waar we tegenaan lagen gesjouwd naar onze boot. Na de nieuwe ingebouwd te hebben bleek de volgende dag dat dit werkelijk het probleem was waarom de koelkast er steeds mee stopte, hij had nu de hele nacht door op de nieuwe accu's gedraaid!!

Foto's: De Needles vanaf de el Viento, de el Viento op de drijvende steiger in de Beaulieu river, trein in Lymington en Leen aan het roer van onze bijboot (strandbal).

De volgende morgen zijn we naar de Beaulieu rivier vertrokken en dat was eigenlijk wel een stuk terug, maar eindelijk nu een keer voor de wind! We hadden van Engelsen gehoord dat er een visitors steiger met stroom en water en ook betaalbaar. Je kon er alleen niet vanaf zonder dinghy, nou die hebben we, dus zijn we daar  gaan liggen. Wij naar de kant, want vanaf de boot zijn daar een aantal oude huizen en konden we gelijk de overnachting betalen aan een hele aardige haven meester (maar niet heus). Eigenlijk viel de rivier en de huisjes een beetje tegen, het bleek een oude plek met huisjes waar vroeger ook een scheepswerf was geweest en dus ontstond het idee om over te steken naar Cherbourg en dan eventueel door te kunnen gaan naar de kanaal eilanden. Het weer voor de volgende dag zag er goed uit omdat de wind wat noordelijker  zou zijn.

De volgende dag vroeg opgestaan om verder te trekken; de Beaulieu rivier af en dan de Solent af langs de Needles, spannend met de stromingen die daar zijn. We hadden alles goed berekend en we konden eigenlijk vanaf de uitgang van de Beaulieu rivier in één slag naar de Needles varen bij de Needles moest even de motor bij omdat de wind daar wat raar draaide maar eenmaal voorbij de Needles ging het super goed met halve wind (de wind was niet zo noord als verwacht was). We hebben het voorzeil en het grootzeil gereefd omdat de wind wel erg aantrok en zo liepen we met ruim 7 knopen richting de overkant! In totaal 12 uur en 80 mijl (plotter) later bereikten we Cherbourg. Daar binnen gekomen bleek het wel erg druk zodat alle visitor plaatsen al vol waren en hebben aangelegd op een drijvende steiger waar je dus ook niet vanaf kon. we hebben snel eten klaargemaakt en nog even gekeken als we de volgende morgen naar Alderney zouden gaan wat de tijd van vertrek zou zijn. Dit bleek om half vier of zo te zijn nou dat trokken we allebei niet en gingen in de vakantie modus naar bed.

De volgende morgen werd ik (Leen) wakker door het schommelen van de boot en ging naar de WC en toen bleken er toch wel veel boten weg te gaan, dus ik begon wel wat zenuwachtig te raken, uit eindelijk hield ik het niet meer en zei zullen ook proberen te gaan? Caro er gelijk uit een aangekleed thee gedronken een niet ontbeten dat zouden we onderweg wel doen. De boot klaar gemaakt een wij weg. Er voeren al wat jachten voor ons, bij de uitgang gekomen was het op zee onaangenaam bewolkt en er leek een behoorlijke regenbui in te zitten. Er was veel meer wind dan binnen en met stroom tegen wind wat veel golven geeft hebben we besloten terug te keren. Een voordeel, er waren veel plaatsen vrijgekomen en was het weer moeilijk om een plek te kiezen. En daarna weer lekker ons bed in, het is toch net vakantie hè. 

Later zien we wel weer!

Zeilen rond Wight

We vertoeven deze week op en rond Wight. Eindelijk met wat beter weer en wind, hoewel de wind nog steeds uit de W en ZW hoek komt. De stad Brighton was wel erg leuk, je kunt er eindeloos The Lanes af lopen, er gebeurt altijd wel wat zoals de diverse straatmuzikanten, de diversiteit aan mensen, terrasjes en eettentjes. Na een week waren we wel blij dat we weer verder konden. Vanuit Brigthon zijn we vertrokken met een wat rustigere tegenwind. We hebben heerlijk gezeild, we moesten wel opkruisen, dus we hebben een paar mijlen meer gemaakt. We zijn langs Selsey Bill gegaan, een kaap waar we met rustig weer met 1 mijl afstand eromheen kunnen, staat er meer wind is een afstand van 5 mijl wel aan te bevelen door de overfalls, dit zijn stroom rafelingen door relatief ondiepe en een ongelijke bodem. Na Selsey Bill zijn we naar Gosport gegaan. De volgende dag hebben we rustig aan gedaan en de spinaker toren ingegaan waar je een geweldig uitzicht over de Solent en Wight hebt.

Foto's: Selfie vanaf de spinakertoren, karakteristiek straatje in Cowes en The Needles vanaf de kliffen.

De dag erna hebben we een mooie zeildag gehad naar Cowes, ook hier hoog aan de wind en een paar keer opkruisen wat goed te doen was. In Cowes kwamen we een belg tegen die we ook in Brighton hadden gezien met een kleine boot en die had een paar dagen ervoor met die harde wind meegedaan aan de tour rond Wight, dit is een wedstrijd om het eiland Wight van 50 mijl. Erg knap omdat hij hem ook heeft uitgezeild, wel lag zijn gehele inboedel nog in de zon te drogen, maar goed er zijn ergere dingen. Cowes is een leuk plaatsje om rond te lopen en we hebben er in de pub lekker gegeten. De dag erna zijn we naar Newtown Estuary gegaan. Dit is een natuurgebied waar we aan de boei hebben gelegen. Lekker rustig en nog even met de bijboot op verkenning gegaan.

Een paar mijlen verder ligt Yarmouth waar we nu zijn neergestreken. Vandaag hebben we daar de hop-on hop-off bus genomen en hebben van de omgeving genoten: heuvelachtig, veel groen met leuke cottage huisjes. We zijn uitgestapt bij de Needles die we goed konden zien vanaf de kliffen. Het waarde erg hard, 30 knopen en het koste wel moeite om het fototoestel stil te houden voor de foto's. We zagen enkele (zeil)schepen die door het smalle Needles kanaal vaarden. Even later zaten we aan de thee en zagen we de Needles nog maar af en toe en hoorde je de misthoorn van de vuurtoren. Langs de kliffen liepen we terug naar de bus, wat een mooie toch leek te worden kwam uit op een wat saaie tocht omdat de zee bijna niet zichtbaar was van de mist. Wel hoorde we af en toe klapperende zeilen van een overstag gaand jacht en de misthoorn van de vuurtoren, soms was hij vaag te zien en dat is toch wel eng zo dicht bij de rotsen met zo weinig zicht. Morgen blijven we ook nog liggen en daarna kijken we nog of we nog op de Solent blijven of we verder gaan, alles afhankelijk van de wind.