Caro is in januari 1999 op stap gegaan met een (door Ashraf georganiseerde) reis van drie maanden door Zuid-Amerika, van Rio de Janeiro, via de Pantanal, Manaus, Caracas, Bogota, Quito naar Lima. Van tijd tot tijd een paar reisimpressies.
Dinsdag 12 januari 1999
Rio de Janeiro
Hallo allemaal,
Hier is het heerlijk weer, ofwel vreselijk warm: 32 graden en ik heb tot nu toe een paar uur op het strand gelegen maar ik ben vreselijk verbrand. Op de stranden Copacabana en Ipanema is het erg goed toeven. Beter dan de sneeuw en de -5 graden bij jullie.
Zaterdagochtend ben ik in alle vroegte weggegaan. De reis naar Madrid ging goed, ongeveer een half uurtje vertraging. Overstappen in Madrid en we zaten goed en wel in het vliegtuig en werden de taxibaan opgeduwd, achteruit en daarna bleef hij ongeveer een half uur staan. Helaas: problemen met de startmotor. Iedereen uit het vliegtuig en weer wachten. We kregen een maaltijd, dat was wel goed geregeld. Toch viel het allemaal mee en we gingen 17:00 de lucht in, totaal 5 uur vertraging.
Daarna nog 10 en half uur vliegen. Midden in de nacht kwamen we aan en daarna nog met de reisleiding 3 biertjes gedronken op straat. Even acclimatiseren. We blijven tot donderdag in Rio de Janeiro, daarna reizen we door naar Ouro Prêto (1 dag reizen). Dit is een stadje met allemaal goudzoekers. Daar blijven we 1 dag, daarna gaan we in een halve dag naar Brasilia en maken een halve dag een rondtour daar. Stad met alleen maar gebouwen en niet ingesteld op voetgangers: dus alleen maar een rondrit met de bus.
Daarna reizen we naar Cuiabá: dit ligt bij de Pantanal. In de Pantanal blijven we 2 dagen: dit is een heel mooi natuurgebied met vreselijk veel muggen. Daarna reizen we naar het noorden naar een rivier bij de Amazone: daar gaan we met de hangmattenboot naar Manaus toe. Dit is 4 dagen varen. Spannend hè, in hangmatten slapen. Hier in Rio is het wel apart. Best wel gevaarlijk en je moet een aantal dingen NIET doen. De zijstraten van de straat van het hotel moet je niet ingaan 's avonds en 's nachts, Neem nooit een bus in het donker, altijd een taxi. Als je geld gaat halen: met de taxi heen en terug. Nooit op het strand in het donker. Nou je hoort het al, verder gaat het wel goed. Niet schrikken maar op de eerste dag zijn we bijna overvallen door 2 straatkinderen, wij waren lekker met 5 personen en duwden ze gewoon weg. Twee anderen van de groep zijn overvallen in de schemering op het strand. We mogen nooit meer geld meenemen dan wat we op een dag opmaken. Niet bang worden, zijn wij ook niet.
Iedereen al bedankt voor de mailtjes en voor de laatste goede vakantie wensen.
Voordat we weggaan moeten we geld genoeg bij ons hebben voor de komende 3 weken tot aan Manaus. Ik denk dat we tot die tijd ook geen Internetcafé tegenkomen, dus tot over misschien 3 weken.
Dinsdag 26 januari 1999
Porto Velho, Brazilië
Vandaag ben ik in Porto Velho. Vanavond gaan we met de hangmatten boot richting Manaus. Vannacht hebben we in de hangmat geslapen en het slaapt echt fantastisch! We waren hier gisteren al aangekomen, maar de boot gaat pas vanavond weg. Nou dan maar een Internetcafé zoeken. Gelukt!
Na Rio hebben we 2 dagen in de bus gezeten en zijn we naar Brasilia geweest: saaie stad met allemaal overheidsgebouwen. We hebben een rondtour gehad. Daarna zijn we doorgereden (2 en halve dag) naar Poconé. Hier zijn we 65 km de Pantanal in gereden en hebben we op het dak van de bus gezeten: dan zie je meer. Heel veel gezien: veel vogels: roofvogels, papegaaien, ara's, ijsvogels etc. Capibara’s, otters. Daar hebben we een boottocht gedaan: heel gaaf. Daar hebben we 50 meter naast de krokodillen ons tentje opgezet. Als je uit je tent kwam even opletten dus ...
Daarna zijn we doorgereden naar Porto Velho. Vanavond gaan we weg. Gisteren en vandaag heeft het behoorlijk geregend. Maar het is niet koud in ieder geval. Straks 4 nachten en 3 dagen op de boot en dan zijn we in Manaus, tenminste als we niet midden in de nacht op een andere boot over moeten stappen. In Manaus gaan we een jungletrip maken van 5 dagen: spannend!!
Helaas de Real is gedaald, net nadat we geld hadden gewisseld. Hij is 33% gedaald: zeer shit !!!!
Maar ja hoort erbij.
Vrijdag 5 februari 1999
Manaus, Brazilië
Hier weer een berichtje uit het verre Brazilië. We zijn weer terug in Manaus van een vreselijk gave jungle tocht!!
Voordat we in Manaus aankwamen, zijn we met de hangmatten boot vanaf Porto Velho vertrokken. Dat was echt een belevenis. Op de boot moest je je hangmat ophangen. Wij westerlingen hingen onze matten zó op dat je in ieder geval geen last hebt van elkaar als je erin ligt, maar er kwamen er meer en meer en nog veel meer!! Boven, onder, naast je, in het gangpad. Overal waar je kijken kon, lag iemand. Als je naar de trap of de WC ging, moest je je erdoorheen wringen, op je knieën soms. Maar dat is wel normaal, geloof ik. Als er eten kwam, was het bijna oorlog maar als je een uur wachtte, was er ook nog gewoon wat en kon je het zo ophalen. Wij maar denken dat Nederlanders erg zijn: nou dit is nog veel erger.
In Manaus zijn we een dag geweest en zijn we vandaag en morgen, ze zeggen dat er vandaag carnaval is hier (maar dat zeiden ze vorige week ook al). Zondag tot en met donderdag zijn we op jungle tour geweest: dat was echt gaaf. De omgeving is zo vreselijk mooi: zo groen en zo veel verschillende soorten groen. We zijn in "verzonken" bos geweest: dat is een hele brede rivier en de bomen en struiken staan daar in, het is nu begin van de regentijd en straks staat het water nog eens 5 meter hoger.
Ook hebben we in de jungle geslapen, niet het verzonken bos maar we zijn wel bijna verzopen: met recht een regenwoud. En het kan regenen!
Gelukkig, toen we de hangmatten op wilde hangen, stopte het met regenen, maar er is dan nog zo veel regen. Je moest ook eerst je boom uitschudden voor je je hangmat ophangt. Maar ja, als er dan iemand bewoog die toevallig ook aan jouw boom hing, kreeg je toch nog gelijk een douche over je heen. Het is wel gigantisch om met al die geluiden wakker te worden.
We hebben veel vogels gezien: roofvogels, ara's papegaaien, ook aapjes, luiaarden: allemaal heel gaaf en uiteraard hebben we piranha’s gevist en gevangen: goed hè. Ik heb de piranha met de oranje –buik (die zijn het agressiefste) gevangen. Daarna hebben we in datzelfde water, iets verderop, gezwommen: maakte niet uit want we hadden de piranha’s eruit gevist. Geintje: iets verderop, als het stroomt, zwemmen er geen piranha’s, dus ...
We hebben ook nog krokodillen gevangen, echt erg zielig maar daarna laten we ze weer los en het is wel een unieke ervaring. Met een zaklamp naar rode lampjes (oogjes) zoeken. Ongeveer 40 cm, ofwel 23 jaar oud. Op een gegeven moment zagen we rode lampjes, wij ernaar toe, 10 meter tevoren zegt de gids opeens: "nee, nee dit is een grote". Voordat iedereen het door had en achteruit begon te roeien, waren er zeker al 5 meter voorbij. En ik zat natuurlijk bijna vooraan: shit. Maar ja niets gebeurd gelukkig.
Nou allemaal werk ze !!!! Ha, ha, ik ga straks lekker winkelen en in de zon liggen, het is hier denk ik al 30 graden en op het terras bier drinken: heerlijk.
Tot de volgende mail
Groetjes Caro
Vrijdag 19 februari 1999
Caracas, Venezuela
We zijn gisteren aangekomen in Caracas en we blijven hier tot dinsdag. Ik heb weer vreselijk veel meegemaakt! Na Manaus zijn we in 2 dagen gaan rijden naar Venezuela; een schitterende tocht dwars door het Amazonegebied. De weg was geasfalteerd, dus we hebben een dag gewonnen op vorig jaar. We zijn aangekomen in Santa Elena. Voordat we daar aankomen en in Santa Elena moet je zorgen voor ander Venezolaans geld. Het is erg uniek om telkens weer vreselijk hard te moeten werken voor je eigen geld, waarvoor je allang hard hebt gewerkt.
Traveller checks inwisselen, pinnen, het kan allemaal, maar erg moeilijk. Je kan wel contante dollars inwisselen maar daar heb ik er niet zo veel van. Kom je bij een tentje om het Braziliaanse geld in te wisselen, is na 2 personen het geld op. Volgende tent had iets meer: na 5 personen was het op. In Santa Elena niet pinnen natuurlijk: zo een gehucht. Dus dan maar Traveller checks. Uiteindelijk hebben we geld.
Vanaf Santa Elena rijden we door het Nationaal Park met veel watervallen, tafelbergen: ontzettend mooi gebied. Daarna zijn we bij de Orinoco delta geweest: daar ging alles ECHT mis. Het was gaaf omdat er niets was dat lukte. Veel muggen, boten die zinken, dronken gids: afijn dat horen jullie allemaal wel als ik terug ben, dan heb ik nog iets te vertellen.
Daarna in Puerto la Cruz geweest: super toeristisch met een boot alle Bounty eilandjes af, en raad eens: niet te geloven maar ik ben weer verbrand, gek he!!
Eergisteren zijn we naar de rode ibissen in het Nationaal Park Laguna geweest: aan de kust. Vreselijk mooi!! Helemaal rood toen de ibissen eenmaal gingen vliegen! Mooi rood is niet lelijk!
Nu zijn we in Caracas: een drukke stad maar handig voor de was en Internet. Dinsdag gaan we naar Mérida in 2 dagen rijden; daar blijven we ook weer 2 dagen. Dan is Venezuela over en gaan we het volgende avontuur tegemoet!
Groetjes van Caro en werk ze
Caro
Dinsdag 9 maart 1999
Bogota, Colombia
Hallo allemaal,
Zo hier even een berichtje uit het regenachtige Bogota. We zitten in deze zogenaamde super-gevaarlijke stad en we voelen ons wel veilig met al die geweren op straat. Colombia is echt een superland. Ziet er gezellig uit, leuke huisjes met sfeer, mensen zijn VEEL vriendelijker dan in Venezuela. Ze proberen echt met je te praten en dat lukt ze ook terwijl je 3 woorden Spaans kan spreken. Echt heel leuk. De mensen vinden het heel leuk om te horen dat wij als toeristen rondreizen omdat ze goed weten welke reputatie dit land heeft.
Vanuit Caracas is onze reis naar Mérida gegaan, heel gezellig dorp en een hele mooie omgeving. Met de langste kabelbaan van de wereld zijn we omhoog gegaan. Hier was het erg koud en er lag ook sneeuw, niet zoveel als het ingesneeuwde Oostenrijk, een beetje maar. Het was wel zo koud dat het vreemd was dat er niet overal sneeuw lag. Misschien ben ik die kou wel niet meer gewend. Het laatste stuk zijn we naar beneden gaan lopen. Een wandeling van 3 uur, door nevelwoud, erg mooi!
Daarna gingen we door naar de grens van Colombia, dachten we. Helaas, er was een half uur geleden een aardverschuiving geweest. Dus moesten we wachten want ze waren het aan het repareren. Hoe lang, eerst een uur, toen 5 uur, toen vanavond, toen morgen en de alternatieve route is ook afgesloten en voor ons illegaal want dan krijgen we geen uitstempel van Venezuela. Dan maar wachten, kaarten, wandelen, dobbelen. De volgende dag, eerst 12 uur, dan 2, 6 uur, daarna vanavond laat. Dus een dag gewacht en inderdaad ´s nachts kwam het verkeer op gang, dus de weg was open. We zaten bij een restaurantje dus er was genoeg eten en zo. De volgende dag gingen we dus weg. We kwamen er en natuurlijk er was net weer een aardverschuiving geweest, een kleintje. Om 12 uur zouden we door kunnen. Gelukkig gingen we om half 11 al weer rijden, maar we stonden vooraan en wij worden natuurlijk weer gestopt nog een uurtje aan de weg werken voor onderhoud. Uiteindelijk om half 1 konden we door! 2 dagen gewacht. Ja je maakt wat mee!
In Colombia zijn we in Villa de Leyva geweest 2 dagen. Mooi koloniaal stadje, 1 dag cultureel en de andere dag de omgeving vanaf een paard bekeken, heel gaaf, lekker felle paarden.
We blijven morgen nog in Bogota, daarna rijden we in 2 dagen naar San Augustín waar we 2 dagen blijven. Daarna in 1 dag naar Popayán, waar we 1 dag blijven. Daarna gaan we richting Ecuador. Waarschijnlijk gaan we in San Augustín te paard naar Popayán indien dat te betalen is en dat kan. Een 3 daagse tour, gaaf hè.
In Ecuador ga ik misschien uitstappen en een excursie maken naar de Galápagos.
Nou dit internet is echt superlangzaam, ik heb geen berichten gelezen, helaas. Dat doe ik wel in Ecuador. Allemaal bedankt voor jullie berichten in ieder geval.
Groetjes Caro
P.S. Het is hier echt regenachtig en we zitten op 2600 meter, dus koud. Ik ben de laatste dagen niet verbrand.
Zondag 21 maart 1999
Quito, Ecuador
Hallo allemaal,
Hier weer een berichtje uit Quito, Ecuador. We zijn hier heelhuids aangekomen, zowel Colombia overleeft als een aantal stakingen in Ecuador. Het lijkt erop alsof we tussen alle onlusten door reizen.
Vanaf Bogota zijn we gegaan naar San Augustín. Hier is een hele oude cultuur met veel mooie beelden, erg indrukwekkend. De volgende dag zijn we met 6 personen zelf verdergegaan naar Tierianentro. Vreselijk mooi natuurgebied, spectaculaire uitzichten. Daar zijn veel graftombes, wel mooi en hebben daar hele leuke dingen gedaan: echt avontuur. Eerst een brief gelezen over de guerrilla’s die daar actief zijn. Om 6 uur komt onze, in de middag al dronken, chauffeur niet opdagen, terwijl het binnen een half uur al donker is. Best wel spannend. Misschien komt er nog een bus langs, volgens onze gids, wie weet. Liften is de eerste keer al mislukt, dus we lopen een paar kilometer naar het eerstvolgende dorp De gids koopt een fles chicha om wat moed in te drinken. De bus komt inderdaad nog, half uurtje wachten, een echte ouderwetse Colombiaanse bus: shiwa heten die. Hij is vol, dus wij op het dak zitten. Supergaaf, in de bergen van Colombia, tussen de guerrilla’s, in het pikdonker op het dak van een shiwa. Begrijpt het wel we hebben supergelagen.
Daarna zijn we in Popayán geweest, geinig stadje, een dag langer dan gepland want er waren al een week lang berichten dat de weg naar de grens vast stond door stakende vrachtwagens. Toen wij weggingen, hadden ze het gelukkig allemaal net opgelost, veilig over de grens.
Nu Ecuador. De weg naar Quito is vrij, zeggen ze bij de grens. Eerst naar Otovalo een heel bekende toeristenmarkt. Veel souvenirs gaan we daar kopen. 8 km voor die markt komen we vast te staan. Indianen staken tegen de maatregelen die de overheid tegen hen neemt. Shit. Hotel gezocht en gelukkig zijn na drie weken van stakingen precies die nacht de stakingen opgelost. Joepie, maar het is instabiel want het kan elk moment weer beginnen. Nu staat inmiddels in de kranten dat ze een aantal maatregelen terug draaien. Nou de markt was niets, want er was geen aanvoer. Helaas.
Nu zitten we dus in Quito. Door al die stakingen en doordat de persoon die met mij mee zou gaan naar de Galápagos bereikbaar moet blijven (door omstandigheden thuis) ga ik niet naar de Galápagos, maar we gaan allemaal andere leuke dingen doen hoor.
Het hele programma is inmiddels onder voorbehoud. Dinsdag gaan we richting Baños, daar blijven we 2 dagen, daarna in 1 dag naar Cuenca, een stad met allerlei oude cultuurdingen, daar blijven we 1 dag, daarna gaan we naar Peru, in 2 dagen naar Chicolaya, daar blijven we 1 dag, weer 1 dag reizen naar Huenchaco, dat is een strand aan de kust, daar blijven we 2 dagen om bij te bruinen, dan naar Lima en helaas is het dan alweer voorbij.
Woensdag 14 april 1999
Nederland
Hallo allemaal,
Helaas, mijn vakantie is afgelopen, ik ben weer in het koude Nederland. Afgelopen donderdag ben ik teruggekomen en ik ben al bijna hier gewend. Morgen mag ik weer fijn aan het werk.
De laatste keer mailde ik vanuit Quito. Daar is nog een heleboel gebeurd. Wij dachten toen namelijk, we zijn veilig uit Colombia gekomen, wij kunnen de hele wereld aan. Helaas, daar hebben ze geprobeerd met een scheermesje mijn broekzak open te snijden. Gelukkig had ik het door en duwde de vrouw weg. Later zag ik inderdaad dat mijn broekzak helemaal kapot was. Mijn portemonnee had ik nog wel. 's Avonds is ook in de bus ingebroken, maar daar was niet zo veel uit verdwenen.
Na Quito zijn we naar Baños gegaan. Daar hebben we een klim gedaan van 4 uur, een stuk van de vulkaan op. Door een hele mooie omgeving gewandeld, helaas was het erg bewolkt zodat we niet van het mooie uitzicht op de vulkaan konden genieten. De volgende dag zijn we met 5 personen uit de groep gestapt om naar Riobambo te gaan. Hier hebben we de volgende dag de trein genomen omdat dit zo een mooie route was. Inderdaad, helaas was het dak al vol met toeristen dus wij hadden een iets minder goede plaatst in de trein. Zigzaggend met de trein de berg af is inderdaad een belevenis!
Daarna zijn we in Cuenca 1 dag gebleven; hierna zijn we richting Perú gegaan. Gelukkig konden we in 1 dag de grens over, het was namelijk zondag en dan gaan de verschillende kantoren vroeger dicht. 4 kantoren heb je nodig: in en uitstempelen van zowel de personen als de bus. Daarbij ook nog een keer geld wisselen waarbij je erg moet opletten voor vals geld en rekenmachines die niet goed kunnen rekenen. Dat hebben we ook weer doorstaan en we stoppen die avond in Puerto Pizzaro. Dit is zo een klein plaatsje dat het niet op de kaart staat. Hier hadden we een zwembad en daar hebben we het even lekker van genomen.
Daarna zijn we in Chiclayo geweest, naar de heren van Sipán. Dit is echt een heel mooi bewaard gebleven opgraving van graftombes. Daarna in Trujillo waar we Chan Chan en wat piramides hebben bekeken. Daarna heb ik de 2 dagen strand overgeslagen en ben ik met nog een andere reiziger naar de bergen gegaan. Hele mooie tochten gemaakt en Pasen in de sneeuw gevierd. Vreselijk mooie omgeving in die bergen. Na 2 dagen dagtochten ben ik terug gereisd naar Lima. Daar hebben we er nog even een stevig afscheidsfeestje van gemaakt.
De fantatische gave SUPER vakantie is over. Lekker weer aan het werk.
Iedereen bedankt voor de leuke mailtjes en de belangstelling voor mijn wereldeis.
Hasta la vista
Caro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten