Naar het vasteland van Canada

Na Powell River gaan we op weg naar Whisler. We gaan op tijd weg om de eerste boot van half 10 te halen. Het is een half uurtje rijden en om 9 uur staan we in de rij bij de boot naar Saltery Bay. De eerste boottocht duurt ongeveer 50 minuten. Het is heerlijk op het water, rustig weer met een zonnetje. Hierna rijden we een uurtje en staan voor in de rij voor de boot die om 1:15 PM vertrekt vanaf Earls Cove naar Horseshoe Bay waar we de eerste keer zijn opgestapt. We nemen daar een sandwich en eten die bij een picknick tafel op, wandelen langs de souvenier shop en wachten tot we aan boord kunnen. Het is erg druk, de canadezen hebben nu ook vakantie, dus we moeten goed aansluiten. Dit is ook onze laatst vaartocht van 40 minuten in Canada. Het is nog steeds heerlijk weer en ook hier zien we geen walvissen of Orka's, helaas.

Het uitzicht vanaf de boot is indrukwekkend

Dan gaan we langs de kust naar Whisler, het wordt hier meer bergachtig. Het is een prachtige tocht langs het water en rechts de bergen. Voor Whisler laten we de kust achter ons en gaan echt de bergen in. Whisler is bekend van de olympische winter spelen en daardoor erg druk. We komen aan in ons hotel en ze hebben onze kamer ge-upgrade, geen probleem. Lekker veel ruimte!

Na even wat uitgerust op de kamer gaan we het dorpje in. Het is een drukke bedoening, erg toeristisch. Er zijn heel veel winkels en veel terrassen en er zijn mega veel mountainbikes die hier rondrijden, geparkeerd staan en in de winkels verhuurt worden. Ook is er aan het einde van het dorp een terras met veel muziek en wordt er gedanst. In de winter heet het apres-ski, heet het nu apres-moutainbike?
We zien de Old Spaghetti Factory, het is half 6 en daar strijken we gelijk maar neer. Het is een all-inclusive menu met voor- en nagerecht. We nemen een spicy spaghetti waar we een vooraf en een ijsje na bij krijgen. Het gaat allemaal wel rap en als we weer naar buiten lopen zien we ook de wachtrij staan.  We wandelen even door het dorp en nemen nog wat boodschappen mee. Als we op bed liggen horen we het gedreun nog van de "apres-ski" muziek, maar we hebben er niet zo veel last van omdat we zo moe zijn.



's Morgens slapen we lekker uit en eten op de kamer havermout met cranberries, we hebben immers een magnetron in ons keukentje. Na het ontbijt gaan we met de auto naar de Brandywine falls. Het is prachtig wandelen in het regenwoud en met uitzicht op enkele besneeuwde pieken, de waterval, de stromende beekjes en rivieren en het blauwe meer waar het naar toe stroomt. We lopen eerst naar de waterval met fantastische uitzichten en daarna nog een stuk naar de bungee-jump brug. Een mooie route met een gave uitzichten, ook vanaf de brug.

Na de lunch in het dorp hebben we bij een pub een lekker canadees biertje gedronken, een Vancouver Island pale ale, lekker hoor! Op het terras kijken we naar al die fietsers die met de stoeltjes lift eerst de fietsen in de stoeltjes lift zetten en daarna zelf naar boven gaan. Al die fietsers komen daarna ook weer keihard naar beneden stuiven, dat noemen we Amerikaans Moutenbiken, lekker makkelijk.
In de avond gaan we toch weer lekker naar de Old Spaghetti Factory, lekker een lasagne gegeten.

Het is alweer dinsdag en zijn we alweer bijna twee weken in Canada. Vandaag gaan we weer verder en wel een goede dag rijden naar West-Kolowna, het is 420 kilometer. We vertrekken om 9 uur en met alle stops erbij komen we half 4 aan. Het is een mooie tocht, met veel steile bergen en afgronden, veelal naast snel stromende beken die aanzwellen tot bredere rivieren. De snelheid op de wegen is erg wisselend, op de snelweg vaak 100 of 110, op lokale wegen 50 of 80 en in bochten, dorpen of andere onoverzichtelijke stukken 30 of 50. Het gaat dus wat minder snel dat we gewend zijn. Verder moeten we volgens de borden opletten op dieren die oversteken, dat zijn onder meer: reeën, herten en de moos, verder uiteraard de zwarte beer, de grisly beer, paarden, livestock (vee), maar ook voor minder snelle beesten als schilpadden.
Tot nu toe zien we regelmatig reeën en vandaag ook een hert, maar verder nog niets.

Rond de middag kwamen we in de Okanagan vallei waar het wat warmer en droger wordt en meer glooiende hellingen. Onderweg eten we onze salade op die we die ochtend in de supermarkt gekocht hadden, gelukkig want onderweg komen we bitter weinig tegen.


Na aankomst in het hotel zijn we wel toe aan koffie, dus nadat we alles in de kamer hebben gezet gaan we naar de Starbucks. Deze hadden we onderweg gezien, lekker ff een cappuccino. Daarna rijden we een beetje de omgeving rond , in de wijk staan waarschuwingen: er is een beer in dit gebied gesignaleerd, maar we zien hem niet. We rijden langs het Okanagan meer, die door deze vallei stroomt en Kelowna in tweeën deelt.

We eten een rijstgericht bij de Chopper leaf en daarna nog een afzakkertje in de pub, Leen neemt een biertje en Caro een rode wijn van deze streek, een lekkere afsluiting voor vandaag.
In de kamer aangekomen en O shit, waar is de rugzak? Ik kijk in de auto, maar daar is die niet. Ojee, hebben we hem in de koffietent laten staan? Echt stom er zitten namelijk de fotocamera en de passpoorten in. We sprinten naar de auto en rijden naar de Starbucks. Ze zijn dicht, maar ze zijn er nog wel en ze laten ons na enig aandringen binnen. Gelukkig, ze hebben hem gevonden en hij staat achter!! Pffff, hebben wij geluk gehad!!

Morgen gaan de omgeving verkennen.
Hieronder de foto's van onderweg.